నా పేరు శివ(నవల)Post no:45
ఫిబ్రవరి 17, 2014
నా వాచీ చూసుకున్నాను.రాత్రి పదకొండు అవుతోంది.ECR బీచ్ వద్ద నిలబడి ఉన్నాను.చెన్నై నుంచి మహాబలిపురం వెళ్ళే దారి అది.సరైన సమయానికే వచ్చాను. చుట్టు పక్కలా ఎవరూ కనిపించడం లేదు.నా ప్లాన్ అమలు చేసుకోవడానికి ఇదే మంచి వేళ.నాకు బాగా విచారం కలిగించిన కొన్ని వాటిని తలుచుకున్నాను.అలాంటి వి అదృష్టం కొద్దీ బాగా నే ఉన్నాయి.ముఖ్యం గా యామిని కి సంబందించిన విషయాలు.రాం,అజయ్ అనే ఇద్దరు మంచి మిత్రులు,మాదక ద్రవ్యాల తోనూ అవి లేకుండానూ నాకు ఆనందకరమైన క్షణాలను పంచారు.ఒక దుష్టుడిని చంపి ఇంకో మంచి ఫేమిలీ ని కాపాడాను.
కొన్ని పశ్చాతాపాలూ ఉన్నాయి.నా తల్లిదండ్రులను బాధపెడుతున్నాను.యామిని తో చివరి సారి గా మాటాడలేకపోయాను.చివరి సారిగా ఓ సారి కాల్ చేయాలని అనుకొని చేశాను.మొబైల్ నుంచి చేసిన ఆ కాల్ ని ఆమె ఎత్తనేలేదు.అయిదు సార్లు వరసగా చేశాను.ఎత్తడం లేదు అవతల.చివరి సారిగా ఆ కోకిల స్వరం వినే రాత లేదు నాకు అనుకున్నాను.
పోనీలే..ఇంకో అయిదు నిమిషాల్లో ఈ శరీరం పని అయిపోతుంది.ఈ సముద్రం లో భాగంగా కలిసిపోతుంది.నా ఆత్మ పైకి అనంత లోకాలకి ఎగిసిపోతుంది.నా తల్లిదండ్రులకి ,దేవుని కి క్షమాపణలు చెప్పుకున్నాను.ఇప్పుడు సముద్రం లోకి వెళ్ళిపోతున్నాను.మోకాళ్ళ దాకా నీళ్ళు వచ్చాయి.ఇంకా లోపలకి వెళుతున్నాను.
ఇంకొన్ని అడుగులు వేస్తే నా పని అయిపోవును...!
ఇంకో రెండు అడుగులు వేశానో లేదో..నా మొబైల్ మోగడం ప్రారంభమయింది.బహుశా అది యామిని యే కావచ్చును.సరైన సమయానికి చేసింది.ఒడ్డు కి వచ్చాను,ఆ ఫోన్ కి ఆన్సర్ ఇవ్వడానికి..!అది యామిని కాదు ,ప్రియ..ఆ ఫోన్ చేసింది.ఒకందుకు సంతోషం వేసింది.చివరి సారిగా ఈమె తో మాట్లాడి అపాలజి చెప్పాలి.
" హాయ్" అన్నాను.
"వరుణ్...ఎలా ఉన్నావు" అడిగింది ప్రియ.
" నీతో అనుచితం గా ప్రవర్తించినందుకు నిజంగా సారీ" చెప్పాను.
" లేదు.నువు ఆ రోజు అలా అనడం లో తప్పు లేదు.నేనే కొద్దిగా ఓవర్ గా రియాక్ట్ గా అయ్యాను.నిజానికి నిన్ను నేనే విసిగించాను.." చెప్పిందామె.
"నాకు ఫోన్ చేసినందుకు థాంక్స్.మళ్ళీ మనం ఫ్రెండ్స్ అవవచ్చునా.."
" తప్పనిసరిగా..! ఇంకెప్పుడూ మనం మంచి ఫ్రెండ్స్ గానే ఉంటాము.."
"హ్మ్మ్"
"ఎటూ గాని ఈవేళ లో నీకు ఫోన్ చేసినందుకు సారీ..!ఒక భయంకరమైన కల వచ్చింది.నిజం గా భయపడ్డాను"
"ఏమిటి ఆ కల"
"నువు ఒక పెద్ద బిల్డింగ్ మీద నుంచి దూకుతున్నావట.నా తో గొడవ పెట్టుకున్న కోపంలో..!లేచి ఏడవడమే నా వంతయింది"
"షిట్"
" నేను ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను.ఎలాంటి స్థితి లోనూ నీమీద కోప పడను.యామిని నువు కలిసే వరకు నీకు అండ గా ఉంటాను"
" థాంక్స్.."
" నువు నాకు ప్రామిస్ చెయ్యి.అలాంటి పని ఎప్పుడూ చేయనని..!సంఘర్షణ లేనిదే జీవితం లేదు.."
" అవును..బాగా చెప్పావ్"
"జీవితం ఒక అందమైన వరం.దాన్ని మంచిగా గడుపుదాము.మనం పోయిన తర్వాత మన సమాధులపైన నో రిగ్రెట్స్ అని రాసి ఉండాలి"
ప్రియ మాటలు నన్ను కదిలించాయి.నా కోసం ప్రియ ఉన్నది అనే ఆలోచనే బాగా అనిపించింది.ఆమె కి అలాంటి కల రావడం కూడా దేవుడి నిర్ణయమే కావచ్చును.ఈ విలువైన జీవితాన్ని నాశనం చేసుకోరాదు.ఆ రోజున ఆ పోలీస్ అధికారి చెప్పింది నిజమే...విధి ని ఎవరూ తప్పించలేరు.నేను ఇలా చిన్న వయసు లోనే పోవడం విధి కి ఇష్టం లేదు.ఒక పిరికివాని లా నేను చావకూడదు.నా కలలు నిజం కావడానికి నేను కృషి చేయాలి.
" ఏమిటి ఆలోచనలు వరుణ్..?"
"అంత షేర్ చేసుకోదగ్గ గొప్పవి కావులే అవి..ఇక మీదట మనం మంచి మిత్రులు గా రానున్న రోజుల్లో మసలుకుంటాం..అంతే గా" నవ్వుతూ అన్నాను.
" బాగా చెప్పావ్.నువు అవతల నుంచి నవ్వుతున్నావు..నిజమేగా.." ఆమె అడిగింది.
" అది ఎలా తెలిసింది"
" నాకు కొన్ని శక్తులు ఉన్నాయి" ఆమె చెప్పి నవ్వింది.
" సరే..మంచి మిత్రులు మళ్ళీ కలిసేది ఎన్నడు..?"
"రేప్రే"
"అద్భుతం..మనం రేపు కలిసే బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేయబోతున్నాం..లేచిన తర్వాత నేనే కాల్ చేస్తా"
" డన్.."
"బాయ్" అలా చెప్పి కాల్ ని కట్ చేశాను.
అవును రాం చెప్పింది నిజమే.నా గతం ఎంత భయానకమో నా భవిష్యత్ అంత మంచి గా ఉండబోతున్నది.నా జీవితం మార్పు కి చేరువ అవుతున్నది.మళ్ళీ నేను మామూలు మనిషిని అవుతున్నాను.ఒక పాజిటివ్ ఎనర్జీ నన్ను ఆవహించింది.ఈల వేసుకుంటూ బైక్ మీద ..చెన్నై రోడ్ మీద వెళుతున్నాను.నా హృదయం లో ఏదో దైవత్వం కొలువు అవుతోంది..నేను ఎంత ఎక్కువ గా ఫీలయ్యాను కొన్ని విషయాల్లో అని ఇప్పుడు అనిపిస్తోంది.యామిని తో మంచి గా ఉండి మళ్ళీ వెనక్కి తెచ్చుకోవచ్చు ఆమె ని..!ఒక వేళ ఆమె నా జీవితం లోకి రాకపోయినా బెంగ లేదు.నా కోసం ఇంత కన్నా మంచి అమ్మాయిని విధి సెలెక్ట్ చేసి ఉంచిందేమో..!ఇప్పుడు నా ముందు ఉన్నది ఒకటే...జీవితం లో చక్కగా సెటిల్ అవ్వాలి..నా తల్లిదండ్రులు గర్వించే లా ఉండాలి.నా ప్రేమ కి అర్హమైన వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది వాళ్ళు మాత్రమే..!
ఆ రాత్రి ఫోన్ చేసి కాపాడినందుకు నేను ప్రియ కి థాంక్స్ చెప్పాలా లేదా దేవుడికి థాంక్స్ చెప్పాలా..?రెండూ విధాలు గా నూ చెప్పాల్సిందే..!ఏదైమైనా నా జీవితం అంత త్వరగా అంతమవకూడదని రాసి ఉన్నది.ఎంతో ముందు కి వెళ్ళాలి.నా చీకటి రోజులన్నిటినీ దూరం గా విడిచి..! ఓ జీవితమా ..ఇదిగో నేను వస్తున్నా..! (సశేషం)
ఫిబ్రవరి 17, 2014
నా వాచీ చూసుకున్నాను.రాత్రి పదకొండు అవుతోంది.ECR బీచ్ వద్ద నిలబడి ఉన్నాను.చెన్నై నుంచి మహాబలిపురం వెళ్ళే దారి అది.సరైన సమయానికే వచ్చాను. చుట్టు పక్కలా ఎవరూ కనిపించడం లేదు.నా ప్లాన్ అమలు చేసుకోవడానికి ఇదే మంచి వేళ.నాకు బాగా విచారం కలిగించిన కొన్ని వాటిని తలుచుకున్నాను.అలాంటి వి అదృష్టం కొద్దీ బాగా నే ఉన్నాయి.ముఖ్యం గా యామిని కి సంబందించిన విషయాలు.రాం,అజయ్ అనే ఇద్దరు మంచి మిత్రులు,మాదక ద్రవ్యాల తోనూ అవి లేకుండానూ నాకు ఆనందకరమైన క్షణాలను పంచారు.ఒక దుష్టుడిని చంపి ఇంకో మంచి ఫేమిలీ ని కాపాడాను.
కొన్ని పశ్చాతాపాలూ ఉన్నాయి.నా తల్లిదండ్రులను బాధపెడుతున్నాను.యామిని తో చివరి సారి గా మాటాడలేకపోయాను.చివరి సారిగా ఓ సారి కాల్ చేయాలని అనుకొని చేశాను.మొబైల్ నుంచి చేసిన ఆ కాల్ ని ఆమె ఎత్తనేలేదు.అయిదు సార్లు వరసగా చేశాను.ఎత్తడం లేదు అవతల.చివరి సారిగా ఆ కోకిల స్వరం వినే రాత లేదు నాకు అనుకున్నాను.
పోనీలే..ఇంకో అయిదు నిమిషాల్లో ఈ శరీరం పని అయిపోతుంది.ఈ సముద్రం లో భాగంగా కలిసిపోతుంది.నా ఆత్మ పైకి అనంత లోకాలకి ఎగిసిపోతుంది.నా తల్లిదండ్రులకి ,దేవుని కి క్షమాపణలు చెప్పుకున్నాను.ఇప్పుడు సముద్రం లోకి వెళ్ళిపోతున్నాను.మోకాళ్ళ దాకా నీళ్ళు వచ్చాయి.ఇంకా లోపలకి వెళుతున్నాను.
ఇంకొన్ని అడుగులు వేస్తే నా పని అయిపోవును...!
ఇంకో రెండు అడుగులు వేశానో లేదో..నా మొబైల్ మోగడం ప్రారంభమయింది.బహుశా అది యామిని యే కావచ్చును.సరైన సమయానికి చేసింది.ఒడ్డు కి వచ్చాను,ఆ ఫోన్ కి ఆన్సర్ ఇవ్వడానికి..!అది యామిని కాదు ,ప్రియ..ఆ ఫోన్ చేసింది.ఒకందుకు సంతోషం వేసింది.చివరి సారిగా ఈమె తో మాట్లాడి అపాలజి చెప్పాలి.
" హాయ్" అన్నాను.
"వరుణ్...ఎలా ఉన్నావు" అడిగింది ప్రియ.
" నీతో అనుచితం గా ప్రవర్తించినందుకు నిజంగా సారీ" చెప్పాను.
" లేదు.నువు ఆ రోజు అలా అనడం లో తప్పు లేదు.నేనే కొద్దిగా ఓవర్ గా రియాక్ట్ గా అయ్యాను.నిజానికి నిన్ను నేనే విసిగించాను.." చెప్పిందామె.
"నాకు ఫోన్ చేసినందుకు థాంక్స్.మళ్ళీ మనం ఫ్రెండ్స్ అవవచ్చునా.."
" తప్పనిసరిగా..! ఇంకెప్పుడూ మనం మంచి ఫ్రెండ్స్ గానే ఉంటాము.."
"హ్మ్మ్"
"ఎటూ గాని ఈవేళ లో నీకు ఫోన్ చేసినందుకు సారీ..!ఒక భయంకరమైన కల వచ్చింది.నిజం గా భయపడ్డాను"
"ఏమిటి ఆ కల"
"నువు ఒక పెద్ద బిల్డింగ్ మీద నుంచి దూకుతున్నావట.నా తో గొడవ పెట్టుకున్న కోపంలో..!లేచి ఏడవడమే నా వంతయింది"
"షిట్"
" నేను ఒక నిర్ణయానికి వచ్చాను.ఎలాంటి స్థితి లోనూ నీమీద కోప పడను.యామిని నువు కలిసే వరకు నీకు అండ గా ఉంటాను"
" థాంక్స్.."
" నువు నాకు ప్రామిస్ చెయ్యి.అలాంటి పని ఎప్పుడూ చేయనని..!సంఘర్షణ లేనిదే జీవితం లేదు.."
" అవును..బాగా చెప్పావ్"
"జీవితం ఒక అందమైన వరం.దాన్ని మంచిగా గడుపుదాము.మనం పోయిన తర్వాత మన సమాధులపైన నో రిగ్రెట్స్ అని రాసి ఉండాలి"
ప్రియ మాటలు నన్ను కదిలించాయి.నా కోసం ప్రియ ఉన్నది అనే ఆలోచనే బాగా అనిపించింది.ఆమె కి అలాంటి కల రావడం కూడా దేవుడి నిర్ణయమే కావచ్చును.ఈ విలువైన జీవితాన్ని నాశనం చేసుకోరాదు.ఆ రోజున ఆ పోలీస్ అధికారి చెప్పింది నిజమే...విధి ని ఎవరూ తప్పించలేరు.నేను ఇలా చిన్న వయసు లోనే పోవడం విధి కి ఇష్టం లేదు.ఒక పిరికివాని లా నేను చావకూడదు.నా కలలు నిజం కావడానికి నేను కృషి చేయాలి.
" ఏమిటి ఆలోచనలు వరుణ్..?"
"అంత షేర్ చేసుకోదగ్గ గొప్పవి కావులే అవి..ఇక మీదట మనం మంచి మిత్రులు గా రానున్న రోజుల్లో మసలుకుంటాం..అంతే గా" నవ్వుతూ అన్నాను.
" బాగా చెప్పావ్.నువు అవతల నుంచి నవ్వుతున్నావు..నిజమేగా.." ఆమె అడిగింది.
" అది ఎలా తెలిసింది"
" నాకు కొన్ని శక్తులు ఉన్నాయి" ఆమె చెప్పి నవ్వింది.
" సరే..మంచి మిత్రులు మళ్ళీ కలిసేది ఎన్నడు..?"
"రేప్రే"
"అద్భుతం..మనం రేపు కలిసే బ్రేక్ ఫాస్ట్ చేయబోతున్నాం..లేచిన తర్వాత నేనే కాల్ చేస్తా"
" డన్.."
"బాయ్" అలా చెప్పి కాల్ ని కట్ చేశాను.
అవును రాం చెప్పింది నిజమే.నా గతం ఎంత భయానకమో నా భవిష్యత్ అంత మంచి గా ఉండబోతున్నది.నా జీవితం మార్పు కి చేరువ అవుతున్నది.మళ్ళీ నేను మామూలు మనిషిని అవుతున్నాను.ఒక పాజిటివ్ ఎనర్జీ నన్ను ఆవహించింది.ఈల వేసుకుంటూ బైక్ మీద ..చెన్నై రోడ్ మీద వెళుతున్నాను.నా హృదయం లో ఏదో దైవత్వం కొలువు అవుతోంది..నేను ఎంత ఎక్కువ గా ఫీలయ్యాను కొన్ని విషయాల్లో అని ఇప్పుడు అనిపిస్తోంది.యామిని తో మంచి గా ఉండి మళ్ళీ వెనక్కి తెచ్చుకోవచ్చు ఆమె ని..!ఒక వేళ ఆమె నా జీవితం లోకి రాకపోయినా బెంగ లేదు.నా కోసం ఇంత కన్నా మంచి అమ్మాయిని విధి సెలెక్ట్ చేసి ఉంచిందేమో..!ఇప్పుడు నా ముందు ఉన్నది ఒకటే...జీవితం లో చక్కగా సెటిల్ అవ్వాలి..నా తల్లిదండ్రులు గర్వించే లా ఉండాలి.నా ప్రేమ కి అర్హమైన వాళ్ళు ఎవరైనా ఉన్నారంటే అది వాళ్ళు మాత్రమే..!
ఆ రాత్రి ఫోన్ చేసి కాపాడినందుకు నేను ప్రియ కి థాంక్స్ చెప్పాలా లేదా దేవుడికి థాంక్స్ చెప్పాలా..?రెండూ విధాలు గా నూ చెప్పాల్సిందే..!ఏదైమైనా నా జీవితం అంత త్వరగా అంతమవకూడదని రాసి ఉన్నది.ఎంతో ముందు కి వెళ్ళాలి.నా చీకటి రోజులన్నిటినీ దూరం గా విడిచి..! ఓ జీవితమా ..ఇదిగో నేను వస్తున్నా..! (సశేషం)
No comments:
Post a Comment