నా పేరు శివ (నవల),Post no:42
Chapter-13
ఫిబ్రవరి 16, 2014
ఆ బస్ ప్రయాణం తర్వాత ప్రియ నాకు ఫోన్ చేయలేదు.బాధ గా అనిపించింది.ఆమె నాకు మంచి ఫ్రెండ్ కాబోతున్న తరుణం లో ఆమె ని బాధ పెట్టాను.నా ఖర్మ.ఈ నా చివరి దినాల్లో కాస్త నవ్వుతూ ఉండాలని గదా అనుకుంది.ఆ మాత్రం కూడా రాసి లేదు.రేపు రాత్రి వరకేగా ఏమి అనుకున్నా..!ఆ తర్వాత సముద్రం లో కలిసిపోతాను.
నా చావు పదిమందికి కను విప్పు లా ఉండాలి.మాదక ద్రవ్యాల వైపు మొగ్గ కూడదు,అమ్మాయిల మోజులో పడరాదు,చదువు మీదే దృష్టి నిలపాలి..ఇలాంటివి అన్నీ నా చావు నుంచి అందరూ గ్రహించాలి.అదే నా కోరిక.చవరి కోరిక.
అజయ్ ని చూద్దామని వాళ్ళ హాస్టల్ కి వెళ్ళాను.అతను నన్ను ఆదరం గా ఆహ్వానించాడు.ఇప్పుడు అతని రూం చాలా శుభ్రంగా ఉంది.ఎలాంటి గంజాయి వాసనా లేదు.కనీసం సిగరెట్ వాసనా కూడా..!అసలు నేను వచ్చింది అజయ్ రూం కేనా అనిపించింది.ఎంత మార్పు..!
" ఎలా ఉన్నావ్ బ్రో..చాన్నాళ్ళ తర్వాత కలిశాం" అడిగాను.
" ఒక చెడు వార్త బ్రో.." అజయ్ చెప్పాడు.
" ఏం జరిగింది.." ఆందోళనగా ప్రశ్నించాను.
"మా నాన్నగారు నాలుగు మాసాల క్రితం చనిపోయారు.హార్ట్ ఎటాక్.అందుకే నీ దగ్గరకి కూడా రాలేకపోయాను" కళ్ళు తుడుచుకుంటూ చెప్పాడు అజయ్.
" ఓ..సారి బ్రో...ఏం చెప్పాలో తోచడం లేదు"
"ఆయన బిజినెస్ లో ఆయన బిజీ గా ఉండేవాడు.నా ఇది లో నేను.పెద్ద గా క్లోజ్ గా ఉండేవాళ్ళం కాదు.ఒకేసారి షాక్ అయ్యాను..ఆయన లేకపోవడం జరగడం తో..ఇంకా బాధ లోనే ఉన్నాను "
" బ్రో"
"నేను ఎప్పుడూ ఆ మత్తు లో ఉండేవాణ్ణి.ఇంటి విషయాలు పట్టించుకోకుండా..ఆయన చావు కి వెళ్ళినపుడు నోట మాట రాలేదు.ఇలా జరుగుతుందని ఊహించలేదు.బాధ్యత అంతా నా మీద పడింది ఇప్పుడు..ఇకనైనా బాధ్యత గా మెలగాలి నేను"
" జీవితం మన ఇద్దరకి మంచి పాఠాలు నేర్పింది"
" మా అమ్మ,చెల్లి కి నేనే ఆధారం.ఏదో మంచి ఉద్యోగం సంపాదించి వాళ్ళని చూసుకోవాలి.ఇదివరకు లా బతకాలంటే కుదరని పని.జీవితం ని సీరియస్ గా తీసుకోక తప్పదు.ఇప్పటకి నాకర్ధమయింది లైఫ్ అంటే ఏమిటో..!"
" అవును..చదువు మీద నే ఉండు.."
"నా గ్రేడ్స్ కూడా నేను బాగా మెరుగుపరుచుకోవాలి.లేదా పనికిరాకుండా పోతాను.కాలేజ్ అంటే ఆట స్థలం లా అనుకున్నా ...!ఇంకా నయం...రాం ముందు గానే తేరుకున్నాడు.అతని మాట వినివుండవలసింది"
" ఇప్పటికీ మించి పోలేదు.నువు మారడానికి"
"ఈ మూడున్నర ఏళ్ళలో ఆర్కిటెక్చర్ గూర్చి నేర్చింది శూన్యం.బాగా కష్టపడతాను.మంచి క్లాస్ మేట్స్ ఉన్నారు ..వాళ్ళదగ్గరకి పోయి నేర్చుకుంటాను"
" అయిందానికి బాధపడకు.ముందు జరగబొయేదాన్ని చూసుకో.ఇక్కడే సీట్ కొట్టావు అంటేనే తెలివి ఉన్నవాడివని అర్ధం..కాబట్టి నువు ముందుకి వెళతావు..నీకు చెప్పేంత వాణ్ణి కాను.నా బాధలు నేను పడ్డాను చేసిన దానికి..!పశ్చాతాపపడకు ..నువు నా లానే అయిపోతావు"
" నీకు ఏమయింది బ్రో...బాగానే ఉన్నావు గా .."
"ఇప్పుడు కధంతా చెప్పే ఓపిక నాకు లేదు.కొద్దిగా ఏదో..రెండు నిమిషాలు గతం లో లా సరదాగా గడిపిపోదామని వచ్చా..అంతే"
"తప్పకుండా ..బ్రో"
" పద..రాం ని కూడా ఓసారి కలుద్దాం"
" నేను రాం ని కూడా కలవట్లేదు ఈ మధ్య లో..! తనూ తప్పించుకు తిరుగుతున్నాడు నా నుంచి..!నీ అనారోగ్యానికి నేనూ ఓ కారణమనే భావన తన లో ఉంది.నీ నేచర్ తెలియక నిన్ను బాగా ఎంకరేజ్ చేశాను గంజాయి తాగడానికి.నా దారీ ఇలా అయింది..మనం కలిసి ఉండకపొయినా బాగుండేది"
" నా తప్పూ ఉంది దాంట్లో...నీది ఒక్కడిదే కాదులే"
"కనీసం నిన్ను ఆపిఉండాల్సింది"
" ఇక అవన్నీ ఎందుకులే..పద రాం దగ్గరకి పోదాం"
" తప్పదంటే వస్తా"
అజయ్ రూం నుంచి రాం ఉండే బి హాస్టల్ వేపు సాగుతున్నాము.
"యామిని నన్ను వదిలేసింది..బ్రో"
"షిట్ ..నిజంగా "
"ఇంకోడితో డేటింగ్ చేస్తోంది.ప్రవీణ్ అని..ఆమె క్లాస్ మేట్.వాడంటేనే అసహ్యం వేస్తోంది బ్రో"
"నీకు ఎప్పుడు అండగా ఉండాలో అప్పుడే వదిలేసిందన్నమాట...అంత హార్ట్ లెస్ అని అనుకోలేదు"
"ఆమెనీ అనడానికి లేదు.నా వేపునా కొన్ని తప్పులు ఉన్నాయిలే"
"అదంతా తల రాత.చిన్నప్పుడు స్కూల్ లో ఎంతో మంచి గా చదివేవాళ్ళం.ఇప్పుడు కాలేజ్ కొచ్చేసరికి ఇడియట్స్ లా అయిపోయాం"
"ఇప్పుడే చెపుతున్నా..పాత సంగతులూ అవేం వద్దు.రాం ని చూడటానికి మాత్రమే మనం వెళుతోంది ..సరేనా"
"అలాగే.నన్ను చూసి మరోలా ఫీలవ్వడనే అనుకుంటున్నా.."
అలా మాటల్లో రాం రూం దగ్గరకి వచ్చేశాం.గతం లో ఆ రూం లో మూడేళ్ళ జ్ఞాపకాలు ఒక్కసారిగా ముప్పిరిగొన్నాయి.ఆ రోజులు ఎంత ఆనందమయం..!
" హాయ్..వరుణ్...!హాయ్..అజయ్..! " అంటూ రాం మమ్మల్ని విష్ చేశాడు.లోపలకి వెళ్ళి కిందనే కూర్చున్నాం.
" బ్రో..ఎలా ఉన్నావ్" అజయ్ అడిగాడు రాం ని.
" పర్ ఫెక్ట్..నీవెలా ఉన్నావ్" అని తలుపు దగ్గరగా వేశాడు రాం.
" నువు నన్ను అసహ్యించుకోవడం లేదుగా"
" అదేం లేదు బ్రో.ఆనందం నా రూం కొచ్చినందుకు" రాం చెప్పాడు.
" మనం ముగ్గురం మళ్ళీ కలవాలి అని వరుణ్ తీసుకొచ్చాడు" అజయ్ చెప్పాడు.
" బాగా చెప్పావ్ వరుణ్" రాం చెప్పాడు నాతో తో.
" మిమ్మల్ని చివరి సారి చూడాలని ఈ తిరుచ్చి కి వచ్చాను బ్రో" నేను చెప్పాను.
" అదేమిటి..మనం ఎప్పుడంటే అప్పుడు కలవచ్చు" రాం అన్నాడు.
" ఏమో..అది కుదరక పోవచ్చు" బదులిచ్చాను.
" ఎందుకు కుదరదు..తప్పక కుదురుతుంది..మనలో ఎవరో ఒకరు పోతే తప్పా" రాం అభిప్రాయం అది.బాగా చెప్పాడు.
" మీరు పరాజితులు గా అవకూడదు..మీరు ముందుకెళ్ళి లైఫ్ లో బాగా సెటిల్ అవాలి.." చెప్పాను.
" వచ్చే ఏడు నువు కూడా ఇంటర్ వ్యూ క్రాక్ చేస్తావ్..జాబ్ తెచ్చుకుంటావ్ దాని గురించి ఆలోచించక,అప్పటికి నాకు కొంత అనుభవం వస్తుంది రాం చెప్పాడు.
" గ్రేట్ " పైకి ఏదో అనాలని అన్నాను.
"ఇప్పుడు యామిని తో మాట్లాడుతున్నావా" ప్రశ్నించాడు రాం.
" ఒక నెల పైన అయింది మాట్లాడక...!ఆమె తో ఒకసారి మాటాడితే బాగుండు తిరుచ్చి నుంచి వెళ్ళే ముందు" అన్నాను.
" తను ఇంకో అతనితో కనిపించిది " రాం చెప్పాడు.
" ఆ వెధవ పేరు ప్రవీణ్..!వాడిని ద్వేషించినట్లుగా నేను ఎవరినీ ద్వేషించడం లేదు.యామిని బాధ లో ఉన్నప్పుడు వాడు తెలివి గా అవకాశాన్ని క్యాష్ చేసుకున్నాడు.నా జీవితాన్ని పాడు చేశాడు వాడు" బాధ గా అన్నాను.(సశేషం)
Chapter-13
ఫిబ్రవరి 16, 2014
ఆ బస్ ప్రయాణం తర్వాత ప్రియ నాకు ఫోన్ చేయలేదు.బాధ గా అనిపించింది.ఆమె నాకు మంచి ఫ్రెండ్ కాబోతున్న తరుణం లో ఆమె ని బాధ పెట్టాను.నా ఖర్మ.ఈ నా చివరి దినాల్లో కాస్త నవ్వుతూ ఉండాలని గదా అనుకుంది.ఆ మాత్రం కూడా రాసి లేదు.రేపు రాత్రి వరకేగా ఏమి అనుకున్నా..!ఆ తర్వాత సముద్రం లో కలిసిపోతాను.
నా చావు పదిమందికి కను విప్పు లా ఉండాలి.మాదక ద్రవ్యాల వైపు మొగ్గ కూడదు,అమ్మాయిల మోజులో పడరాదు,చదువు మీదే దృష్టి నిలపాలి..ఇలాంటివి అన్నీ నా చావు నుంచి అందరూ గ్రహించాలి.అదే నా కోరిక.చవరి కోరిక.
అజయ్ ని చూద్దామని వాళ్ళ హాస్టల్ కి వెళ్ళాను.అతను నన్ను ఆదరం గా ఆహ్వానించాడు.ఇప్పుడు అతని రూం చాలా శుభ్రంగా ఉంది.ఎలాంటి గంజాయి వాసనా లేదు.కనీసం సిగరెట్ వాసనా కూడా..!అసలు నేను వచ్చింది అజయ్ రూం కేనా అనిపించింది.ఎంత మార్పు..!
" ఎలా ఉన్నావ్ బ్రో..చాన్నాళ్ళ తర్వాత కలిశాం" అడిగాను.
" ఒక చెడు వార్త బ్రో.." అజయ్ చెప్పాడు.
" ఏం జరిగింది.." ఆందోళనగా ప్రశ్నించాను.
"మా నాన్నగారు నాలుగు మాసాల క్రితం చనిపోయారు.హార్ట్ ఎటాక్.అందుకే నీ దగ్గరకి కూడా రాలేకపోయాను" కళ్ళు తుడుచుకుంటూ చెప్పాడు అజయ్.
" ఓ..సారి బ్రో...ఏం చెప్పాలో తోచడం లేదు"
"ఆయన బిజినెస్ లో ఆయన బిజీ గా ఉండేవాడు.నా ఇది లో నేను.పెద్ద గా క్లోజ్ గా ఉండేవాళ్ళం కాదు.ఒకేసారి షాక్ అయ్యాను..ఆయన లేకపోవడం జరగడం తో..ఇంకా బాధ లోనే ఉన్నాను "
" బ్రో"
"నేను ఎప్పుడూ ఆ మత్తు లో ఉండేవాణ్ణి.ఇంటి విషయాలు పట్టించుకోకుండా..ఆయన చావు కి వెళ్ళినపుడు నోట మాట రాలేదు.ఇలా జరుగుతుందని ఊహించలేదు.బాధ్యత అంతా నా మీద పడింది ఇప్పుడు..ఇకనైనా బాధ్యత గా మెలగాలి నేను"
" జీవితం మన ఇద్దరకి మంచి పాఠాలు నేర్పింది"
" మా అమ్మ,చెల్లి కి నేనే ఆధారం.ఏదో మంచి ఉద్యోగం సంపాదించి వాళ్ళని చూసుకోవాలి.ఇదివరకు లా బతకాలంటే కుదరని పని.జీవితం ని సీరియస్ గా తీసుకోక తప్పదు.ఇప్పటకి నాకర్ధమయింది లైఫ్ అంటే ఏమిటో..!"
" అవును..చదువు మీద నే ఉండు.."
"నా గ్రేడ్స్ కూడా నేను బాగా మెరుగుపరుచుకోవాలి.లేదా పనికిరాకుండా పోతాను.కాలేజ్ అంటే ఆట స్థలం లా అనుకున్నా ...!ఇంకా నయం...రాం ముందు గానే తేరుకున్నాడు.అతని మాట వినివుండవలసింది"
" ఇప్పటికీ మించి పోలేదు.నువు మారడానికి"
"ఈ మూడున్నర ఏళ్ళలో ఆర్కిటెక్చర్ గూర్చి నేర్చింది శూన్యం.బాగా కష్టపడతాను.మంచి క్లాస్ మేట్స్ ఉన్నారు ..వాళ్ళదగ్గరకి పోయి నేర్చుకుంటాను"
" అయిందానికి బాధపడకు.ముందు జరగబొయేదాన్ని చూసుకో.ఇక్కడే సీట్ కొట్టావు అంటేనే తెలివి ఉన్నవాడివని అర్ధం..కాబట్టి నువు ముందుకి వెళతావు..నీకు చెప్పేంత వాణ్ణి కాను.నా బాధలు నేను పడ్డాను చేసిన దానికి..!పశ్చాతాపపడకు ..నువు నా లానే అయిపోతావు"
" నీకు ఏమయింది బ్రో...బాగానే ఉన్నావు గా .."
"ఇప్పుడు కధంతా చెప్పే ఓపిక నాకు లేదు.కొద్దిగా ఏదో..రెండు నిమిషాలు గతం లో లా సరదాగా గడిపిపోదామని వచ్చా..అంతే"
"తప్పకుండా ..బ్రో"
" పద..రాం ని కూడా ఓసారి కలుద్దాం"
" నేను రాం ని కూడా కలవట్లేదు ఈ మధ్య లో..! తనూ తప్పించుకు తిరుగుతున్నాడు నా నుంచి..!నీ అనారోగ్యానికి నేనూ ఓ కారణమనే భావన తన లో ఉంది.నీ నేచర్ తెలియక నిన్ను బాగా ఎంకరేజ్ చేశాను గంజాయి తాగడానికి.నా దారీ ఇలా అయింది..మనం కలిసి ఉండకపొయినా బాగుండేది"
" నా తప్పూ ఉంది దాంట్లో...నీది ఒక్కడిదే కాదులే"
"కనీసం నిన్ను ఆపిఉండాల్సింది"
" ఇక అవన్నీ ఎందుకులే..పద రాం దగ్గరకి పోదాం"
" తప్పదంటే వస్తా"
అజయ్ రూం నుంచి రాం ఉండే బి హాస్టల్ వేపు సాగుతున్నాము.
"యామిని నన్ను వదిలేసింది..బ్రో"
"షిట్ ..నిజంగా "
"ఇంకోడితో డేటింగ్ చేస్తోంది.ప్రవీణ్ అని..ఆమె క్లాస్ మేట్.వాడంటేనే అసహ్యం వేస్తోంది బ్రో"
"నీకు ఎప్పుడు అండగా ఉండాలో అప్పుడే వదిలేసిందన్నమాట...అంత హార్ట్ లెస్ అని అనుకోలేదు"
"ఆమెనీ అనడానికి లేదు.నా వేపునా కొన్ని తప్పులు ఉన్నాయిలే"
"అదంతా తల రాత.చిన్నప్పుడు స్కూల్ లో ఎంతో మంచి గా చదివేవాళ్ళం.ఇప్పుడు కాలేజ్ కొచ్చేసరికి ఇడియట్స్ లా అయిపోయాం"
"ఇప్పుడే చెపుతున్నా..పాత సంగతులూ అవేం వద్దు.రాం ని చూడటానికి మాత్రమే మనం వెళుతోంది ..సరేనా"
"అలాగే.నన్ను చూసి మరోలా ఫీలవ్వడనే అనుకుంటున్నా.."
అలా మాటల్లో రాం రూం దగ్గరకి వచ్చేశాం.గతం లో ఆ రూం లో మూడేళ్ళ జ్ఞాపకాలు ఒక్కసారిగా ముప్పిరిగొన్నాయి.ఆ రోజులు ఎంత ఆనందమయం..!
" హాయ్..వరుణ్...!హాయ్..అజయ్..! " అంటూ రాం మమ్మల్ని విష్ చేశాడు.లోపలకి వెళ్ళి కిందనే కూర్చున్నాం.
" బ్రో..ఎలా ఉన్నావ్" అజయ్ అడిగాడు రాం ని.
" పర్ ఫెక్ట్..నీవెలా ఉన్నావ్" అని తలుపు దగ్గరగా వేశాడు రాం.
" నువు నన్ను అసహ్యించుకోవడం లేదుగా"
" అదేం లేదు బ్రో.ఆనందం నా రూం కొచ్చినందుకు" రాం చెప్పాడు.
" మనం ముగ్గురం మళ్ళీ కలవాలి అని వరుణ్ తీసుకొచ్చాడు" అజయ్ చెప్పాడు.
" బాగా చెప్పావ్ వరుణ్" రాం చెప్పాడు నాతో తో.
" మిమ్మల్ని చివరి సారి చూడాలని ఈ తిరుచ్చి కి వచ్చాను బ్రో" నేను చెప్పాను.
" అదేమిటి..మనం ఎప్పుడంటే అప్పుడు కలవచ్చు" రాం అన్నాడు.
" ఏమో..అది కుదరక పోవచ్చు" బదులిచ్చాను.
" ఎందుకు కుదరదు..తప్పక కుదురుతుంది..మనలో ఎవరో ఒకరు పోతే తప్పా" రాం అభిప్రాయం అది.బాగా చెప్పాడు.
" మీరు పరాజితులు గా అవకూడదు..మీరు ముందుకెళ్ళి లైఫ్ లో బాగా సెటిల్ అవాలి.." చెప్పాను.
" వచ్చే ఏడు నువు కూడా ఇంటర్ వ్యూ క్రాక్ చేస్తావ్..జాబ్ తెచ్చుకుంటావ్ దాని గురించి ఆలోచించక,అప్పటికి నాకు కొంత అనుభవం వస్తుంది రాం చెప్పాడు.
" గ్రేట్ " పైకి ఏదో అనాలని అన్నాను.
"ఇప్పుడు యామిని తో మాట్లాడుతున్నావా" ప్రశ్నించాడు రాం.
" ఒక నెల పైన అయింది మాట్లాడక...!ఆమె తో ఒకసారి మాటాడితే బాగుండు తిరుచ్చి నుంచి వెళ్ళే ముందు" అన్నాను.
" తను ఇంకో అతనితో కనిపించిది " రాం చెప్పాడు.
" ఆ వెధవ పేరు ప్రవీణ్..!వాడిని ద్వేషించినట్లుగా నేను ఎవరినీ ద్వేషించడం లేదు.యామిని బాధ లో ఉన్నప్పుడు వాడు తెలివి గా అవకాశాన్ని క్యాష్ చేసుకున్నాడు.నా జీవితాన్ని పాడు చేశాడు వాడు" బాధ గా అన్నాను.(సశేషం)
No comments:
Post a Comment