నా పేరు శివ (నవల),Post no:39

నా పేరు శివ (నవల),Post no:39

చాప్టర్-12

సిబ్రవరి 9, 2014

సూసైడ్ పద్ధతుల గురించి కొన్ని ఆర్టికల్స్ చదివి బాగా సూటవుద్ది అనుకున్నది ఎంచుకున్నాను.నాకు ఈత రాదు.కాబట్టి ఎవరూ లేని సమయం లో మునిగి చనిపోవడం దగ్గరి దారి.ఈస్ట్ కోస్ట్ రోడ్ లోని బీచ్ అనువుగా ఉంటుది దానికి.ఎవరూ పెద్ద గా కనిపించరు.అది బాగా బాధాకరమా..?ఒక ఇరవై సెకండ్లు అలా ఊపిరి బిగబట్టి ఆ ప్రక్రియ ప్రాక్టీస్ చేశాను.నా లంగ్స్ పాడవడం వల్ల అంత కంటే ఎక్కువ సమయం కుదరలేదు.ఒక మూడు నిమిషాలు అలా కష్టమే అయినా బిగబడితే పైకి పోవడం ఖాయం.

ప్రతి రోజు దేవుడిని నేను చేయ బోయే పనిని గురించి తల్చుకుని క్షమించమని కోరేవాణ్ణి.నా తల్లిదండులకి ఈ చర్య ఎంతో బాధ ని కలిగిస్తుంది.నేను ఇతరుల గురించి యోచించకుండా ఈ పనికి పూనుకోవడం స్వార్ధమే కావచ్చు.కాని నా ఈ ఒంటరితనాన్ని,యామిని లేని బాధని నేను తట్టుకోలేని విషయాలే.

అయితే ఒకటి నేను సూసైడ్ చేసుకునే ముందు అజయ్ ని,రాం ని ఓసారి కలవాలి.వచ్చే ఆదివారం తిరుచ్చి వెళ్ళాలి.ఆ మరునాడు నా ప్లాన్ అమలుచేసుకోవాలి.ఈ లోకం నుంచి వెళ్ళిపోవడానికి..! సారీ అమ్మ నాన్నలారా..!!!

ఇంతలో ఫోన్ మోగింది.అది యామిని యేమో అనుకొని తీశాను.కాని ప్రియ చేసింది.నిరుత్సాహపడ్డాను..ఎలాగూ ఎత్తాను గదా అని మాట్లాడసాగాను.

" హెలో" అన్నాను.

" హాయ్ వరుణ్...ఎలా ఉన్నావ్.." ప్రియా ప్రశ్నించింది.

" బ్రతికే ఉన్నాను"

" ఈ రోజు ఆదివారం గదా ..ఫ్రీ గా ఉంది...వారం లో మంచి రోజు అంటే ఇదే గదా "
" కావచ్చు"

"నా కోసం ఒక చిన్న పని చేయగలవా.."

" నువు అడిదేదాని మీద అది ఉంటుంది"

" చాల సింపుల్...నాతో కొద్ది సమయం గడపాలి"

" హ్మ్మ్.."

" బాగా నే ఉంటుంది"

" ఎక్కడున్నావ్"

" మా అపార్ట్ మెంట్ ముందర..బయటకి వస్తే కనబడతాను"

" అయిదు నిమిషాలు.."

" థాంక్స్"

"బాయ్"

నా ఫేస్ వాష్ చేసుకున్నాను.

" అమ్మా..అలా బయటకి వెళ్తున్నా..ప్రియ తో " చెప్పాను వచ్చే ముందు.

" మంచిది వెళ్ళిరా" అన్నదామె.

కిందికి వెళ్ళాను."ఉండు..బైక్ తీసుకొస్తా" అని ప్రియ తో అన్నాను.

" అది అవసరం లేదు" అంది ఆమె.

" మరీ.."

" బస్ ఎక్కి చెన్నై సిటీ అంతా చుట్టి వద్దాము" అందామె .
" ఎందుకు"

"అలా బస్ స్టాప్ దాకా మాటాడుకుంటూ పోదాము"

" నాకు ముందు కారణం చెప్పు.అలా అయితేనే అక్కడి దాకా వస్తా"

" MIIT కి చెందిన కోపిష్టి విద్యార్థి లా ఉన్నావే" అన్నది ప్రియ.

" నువ్వు ఏమైనా అనుకో.." భుజాలెగరేస్తూ అన్నాను.

" రైలు లో కంటే..బస్ లో కిటికీ పక్కనే కూర్చుని సిటీ లో తిరుగుతుంటే ఆహ్లాదం గా ఉంటుంది.అదే నాకు ఇష్టం."

" నువే వెళ్ళు..మరి నేను ఎందుకు"

" నీకు ఒక చేజ్ లా ఉంటుందని"

"నా విషయం నీకు ఎందుకు...నా శ్రేయోభిలాషివా"

" అనుకోవచ్చు.టెంపుల్ వద్ద కొన్ని రోజుల క్రితం మీ అమ్మ గారిని కలిసినపుడు చెప్పారు..నీకు కొద్దిగా అనారోగ్యం ఉందని..కాలేజ్ కి వెళ్ళడం లేదని..ఒంటరిగా ఉంటున్నాడు..కొద్దిగా కంపెనీ ఇమ్మని"

" అయినా బస్ లో వెళ్ళడం ఏం సరదా"

" నన్ను నమ్ము.బాగుంటుంది.ఒకరి గురించి ఒకరు తెలుసుకుంటూ అలా.."

" నా గురిచి ఎందుకులే..దివాళా వ్యవహారం.."

" అలా ఎందుకు అనుకోవడం..నువు తెలివైనవాడివే...నాకు ఓ అవకాశం ఇవ్వకూడదా ..ఆనందింప చేయడానికి"

" నువు తప్పని తేలడానికైనా ..సరే పదా"

" అంటే బస్ లోనే గా" అడిగిందామె.ఉత్సాహంగా!

" ఔను"

అశోక్ పిల్లార్ బస్ స్టాప్ దాకా నడుచుకుంటూ వెళ్ళాం.నేను ఎలా ఉన్నా...ఆమె సహృదయత కి సంతోషమనిపించింది.నాకు ఒక స్వాంతన ఇవ్వడానికి ఆమె ప్రయత్నిస్తోంది.మంచిది,అయితే అంతా నన్ను చూసి జాలిపడటం అనేది కూడా ఎందుకో మంచిగా అనిపించడం లేదు.

" ఈ చీర నాకు ఎలా ఉంది" బస్ స్టాప్ కి వెళ్ళినతర్వాత అడిగింది.

" బావుంది" అన్నాను.

" థాంక్స్..ఈ గాజులు.."

"అవీ బాగనే ఉన్నాయి"

" ఓ విషయం తెలుసా ..ఈ గాజుల కోసం బ్రాండెడ్ షాప్ కి వెళితే వెయ్యి రూపాయలు అన్నారు.ఇవే గాజులు పాండి బజార్ లో మూడు వందలకి కొన్నాను"

" అంటే అర్ధం"

" ఇలాంటివి పెద్ద షాపుల్లో కంటే చిన్న షాపుల్లో కొనడమే ఉత్తమం.."

" తెలివైన నిర్ణయం..సంతోషం"

" ఏదో కామన్సెన్స్ తో లేని తెలివి ని పూరించుకుంటున్నాను..ఏమంటావు "

"ఇంటెలిజెన్స్ అనేది పెద్ద ఇదని ఎందుకనుకోవడం"

" నాకు ఇంటెలిజెంట్స్ అంటే అసూయ.."

"సరే..కానీ"

కొన్ని నిమిషాలు వెయిట్ చేసినతర్వాత 12G బస్ వచ్చింది.

" బస్ ఎక్కుదాం" అన్నది ఆమె.

ప్రియా కిటికీ పక్క సీటు లో కూర్చున్నది.(సశేషం)