నా పేరు శివ (నవల),Post no:36
యామిని ని నుంచిబయటపడలేకపోతున్నాను.ఎప్పుడూ ఆమె ఆలోచనలే వస్తున్నాయి.ఒక చిత్ర హింస లా ఉంది.రోజు కి రెండు సార్లు చొప్పున కాల్ చేసినా ఆమె నుంచి జవాబు రావట్లేదు.ఆమె ప్రాధాన్యతలు నిజం గానే మారాయా ఏమిటి ఆ రోజు చెప్పినట్టు..!ఇక నా జీవితం అంతేనా..!గోడ గడియారం కేసి చూస్తే పదింబావు అయింది.పొద్దున్నే ఏం చేస్తాం..కొద్దిగా గిటార్ వాయించుదాము అని తీశాను.Led Zepplin పాట Stairway to heaven వాయించుదామని ప్రయత్నించాను.ఇది ఆశ ని పాదుకొల్పే పాట గా ఆ గాయకుడు భావించేవాడు.నా భవిష్యత్ కి అన్వయించుకుంటూ పాడాలని ప్రత్నించాను.
విచిత్రం..ఆ నోట్స్ ఏమీ గుర్తు కి రావడం లేదు.ఇంకోటి ట్రై చేద్దామని అనుకున్నాను.స్వీట్ చైల్డ్ ఆఫ్ మైన్ అని ..!ప్చ్ ..లాభం లేదు.ఇదీ మర్చిపోయాను.ఇక ఎందుకు లే అని గిటార్ ని అవతల పెట్టేశాను.నా లాప్ టాప్ తీసి చూస్తే..గతం లో ఇంగ్లోరియస్ బాస్టర్డ్స్ అనే ఆంగ్ల సినిమా చూసినట్లు గా ఉన్నది.మళ్ళీ చూద్దామని ప్రయత్నించా.పదిహేను నిమిషాలు చూసిన తర్వాత ఇక చూడలేకపోయా..ఏకాగ్రత కుదరడం లేదు.నిజానికి అది నాకు బాగా నచ్చిన మూవీ.చ..ఏమిటో ఇలా ..!
యామిని ని మర్చిపోవాలని ప్రయత్నిస్తున్న కొద్దీ ఇక ఎక్కువ గుర్తుకు రాసాగింది.అలానే ఉన్నా కాసేపు.స్లం డాగ్ మిలియనీర్ లో పాట బెడ్ మీద వాలి పాడసాగాను.ఆ పాత రోజుల్లోని మాధుర్యాన్ని ఊహించుకుంటూ..!ఇది పాడుతున్న కొద్దీ నిరాశ గానే ఉంది..కాని మంచి అనుభూతి కలుగుతోంది మరో వేపు. అంత లోనే డోర్ బెల్ మోగింది.అది యామిని యా.కాదు..మహా అయితే ఒక శాతం అయ్యే చాన్స్ ఉంది.వెళ్ళి తలుపు తీశాను.
" ఆంటీ ఉన్నారా" ఒక యువతి అడిగింది.ఆమె ఆరంజ్ రంగు చీర లో ఉంది.చామన చాయ రంగు.కొద్ది గా బొద్దు గా ఉంది.అయితే మంచి ఆకర్షణీయం గా ఉన్నది.
" లోపలకి రండి.." ఆహ్వానించాను.ఇంతలో అమ్మ వచ్చింది.
" హలో..ప్రియా...ఏమిటి ఇవాళ చీర లో ఉన్నావు..? చాలా బాగుంది నీకు " అమ్మ అన్నది ఆ అమ్మాయితొ.
"థాంక్స్ ఆంటీ.ఈ రోజు నా బర్త్ డే.స్వీట్స్ ఇవ్వడానికి వచ్చాను" ఆ అమ్మాయి నవ్వుతూ స్వీట్ బాక్స్ ని అమ్మ కి ఇచ్చింది.
" హేపీ బర్త్ డే అమ్మాయ్.." అమ్మ విష్ చేసింది.
"థాంక్స్" అంది ఆ అమ్మాయి.
"చక్కని మసాలా చాయ్ పెట్టిస్తాను..అలా కూర్చో ప్రియా"
" నాక్కూడా ఇవ్వు" అన్నాన్నేను.
" ప్రియా..ఇతను మా అబ్బాయి వరుణ్ " నన్ను పరిచయం చేసింది అమ్మ ఆమెకి.
" హాయ్ వరుణ్" అంది ఆమె.
"ఆంటీ మీ గురించి చాలా చెప్పింది" మళ్ళీ ప్రియ నే అన్నది.
" ఓహో..అలాగా" అన్నాను.
" తిరుచ్చి లో MIIT లో చదువుతున్నారట గదా "
" ఔను"
"అయితే మీరు మంచి ఇంటిలిజెంట్ అనే అర్ధం.నా లాంటి వారికి అది ఒక కల లానే మిగిలిపోయింది"
" అలా ఏమీ అనుకోవద్దు"
"హాస్టల్ లైఫ్ ఎలా ఉంది" ప్రియ అడిగింది నన్ను.
"డే స్కాలర్ గా ఉండడమే మంచిది.హాస్టల్ లో ఉన్నదగ్గర్నుంచి లేనిపోని అలవాట్లు అవుతాయి"
" అలా ఎందుకు అవుతుంది..దేనికైనా మన నిగ్రహాన్ని బట్టే ఉంటుంది"
"సరే..ఏదైనా కాని" అన్నాను.
ఇంతలో అమ్మ టీ ఇచ్చింది.తాగుతూ ఇరువురము చూసుకోసాగాము.ఏమి మాటాడట్లేదు.అదోలా ఉంది.బైక్ మీద అలా తిరిగొస్తే బాగుంటుంది అనిపించసాగింది.
" ప్రియ వాళ్ళు ఉండేది మన అపార్ట్మెంట్ లో నే.గుళ్ళో పరిచయం అయింది.తీరా చూస్తే మన పొరుగు ఇల్లే.చాలా మంచి అమ్మాయి" అమ్మ చెప్పింది.
" ఓకె" అన్నాను.
"అలా బయటకి వెళ్ళి రండి" అన్నది అమ్మ.
"అలాగే ఆంటి.అలా నడుచుకుంటూ వెళతాము" అంది ప్రియా.ఇద్దరమూ బయటకి నడిచాము.
"చదువు అయిన తవాత ఏమి చేద్దామని..." అడిగింది ప్రియా నడుస్తూ.
"ఏదో జాబ్"
"బావుంది.."
చాలా సేపు అలా నడుస్తున్నాము.బయట.మాటాడుకోకుండానే.మరీ నిశ్శబ్దం గా ఎందుకని" హేపీ బర్త్ డే ..మీరేమి చేస్తున్నారు" అని అడిగాను.
"వెలాచెరి లో కాల్ సెంటర్ లో పనిచేస్తున్నా.నాకు ఒకటి చెప్పండి"
" ఏమిటి.."
"ఇంటిలిజెన్స్ అనేది జన్మతహ వస్తుందా లేదా ప్రయత్నం తో వస్తుందా"
" గూగుల్ కొట్టి చూస్తే సరి"
"మీరు మిత భాషి అనుకుంటాను"
"నేను బోరు కొట్టేస్తే సారీ"
"అలా అని కాదు..మీరు దేని గురించో ఆలోచిస్తున్నట్లుగా ఉంది"
"మీరు చెప్పింది రైటే.నేను అంత మంచి మూడ్ లో లేను"
" నాతో చెప్పవచ్చుగా ..ఏమిటి విషయం"
"మళ్ళీ కలిసినపుడు చెపుతా.."
"అంటే మళ్ళీ మనం కలుస్తామని భావిస్తున్నారా.."
"
దానిదేముంది..మీకు ఏ సమస్య లేకపోతే నే.."
" మీ ఫ్రెండ్ గా ఉండాలనే నా కోరిక.మీ వంటి తెలివైన వారినుంచి నేను ఎంతో నేర్చుకోవచ్చు"
" అది పెద్ద విషయం కాదు"
"నేను చాలా చిన్నతనం గా ఫీలవుతుంటా.మంచి తెలివైన వారిని చూసినపుడు.నాకెందుకు దేవుడు అలాంటి తెలివి ఇవ్వలేదని"
" అన్నిటికన్నా ముఖ్యం మనం హేపీ గా ఉన్నామా లేదా అన్నదే ప్రధానం.నాకు ఎన్నో ఫార్ములాలు గట్రా తెలిసి ఉండచ్చు.కాని సంతోషం లేకపోతే..అంతా వృధానే.కాబట్టి అలా యోచించడం మానేసి హాయి గా ఉండడం మీద దృష్టి పెట్టడం మంచిది."
" మీరు ఆనందం గా ఎందుకు లేరు..?"
"చాలా ఉన్నాయి.చెప్పానుగా.మళ్ళీ కలిసినప్పుడు మాటాడుదాం"
"అభ్యంతరం లేకపోతే మీ ఫోన్ నెంబర్ ఇవ్వచ్చుగా" అన్నది ప్రియా.
" నాకు ఫోన్ లేదు" అన్నాను.
" బావుంది"
"ఇంటికి పోదామా" అడిగాను.
" అలాగే"
ఆమె కి గుడ్ బై చెప్పి ఇంటిలోకి వచ్చాను.డ్రీంస్ ఆన్ ఫైర్ పాట వినాలి.కొన్ని సార్లైనా.అలా నా విచారాన్ని కప్పిపెట్టాలి.ఇప్పుడు యామిని నా దరికి వచ్చే మాటయితే ఆ అవకాశాన్ని నేను పూర్తి గా ఉపయోగించుకుంటాను.గతం లో లా కాకుండా ఆ పొరపాట్లు చేయకుండా జాగ్రత్త పడతాను.అయితే మరో రకమైన ఆలోచన నాలో కలిగింది.ఆమె ఎవరితోనో తన బంధాన్ని కొనసాగిస్తుంటేనో...అసలు ఆమె ఎప్పటికి నాతో మాట్లాడటానికి ఇష్టపడకపోతేనో..!ఎప్పుడు ఈ పాట వింటూ ఊహించుకుండమేనా..లేదా బయటపడగలనా ఈ స్థితి నుంచి..కొత్త జీవితం ని మొదలు పెట్టగలనా మళ్ళీ..? (సశేషం)
యామిని ని నుంచిబయటపడలేకపోతున్నాను.ఎప్పుడూ ఆమె ఆలోచనలే వస్తున్నాయి.ఒక చిత్ర హింస లా ఉంది.రోజు కి రెండు సార్లు చొప్పున కాల్ చేసినా ఆమె నుంచి జవాబు రావట్లేదు.ఆమె ప్రాధాన్యతలు నిజం గానే మారాయా ఏమిటి ఆ రోజు చెప్పినట్టు..!ఇక నా జీవితం అంతేనా..!గోడ గడియారం కేసి చూస్తే పదింబావు అయింది.పొద్దున్నే ఏం చేస్తాం..కొద్దిగా గిటార్ వాయించుదాము అని తీశాను.Led Zepplin పాట Stairway to heaven వాయించుదామని ప్రయత్నించాను.ఇది ఆశ ని పాదుకొల్పే పాట గా ఆ గాయకుడు భావించేవాడు.నా భవిష్యత్ కి అన్వయించుకుంటూ పాడాలని ప్రత్నించాను.
విచిత్రం..ఆ నోట్స్ ఏమీ గుర్తు కి రావడం లేదు.ఇంకోటి ట్రై చేద్దామని అనుకున్నాను.స్వీట్ చైల్డ్ ఆఫ్ మైన్ అని ..!ప్చ్ ..లాభం లేదు.ఇదీ మర్చిపోయాను.ఇక ఎందుకు లే అని గిటార్ ని అవతల పెట్టేశాను.నా లాప్ టాప్ తీసి చూస్తే..గతం లో ఇంగ్లోరియస్ బాస్టర్డ్స్ అనే ఆంగ్ల సినిమా చూసినట్లు గా ఉన్నది.మళ్ళీ చూద్దామని ప్రయత్నించా.పదిహేను నిమిషాలు చూసిన తర్వాత ఇక చూడలేకపోయా..ఏకాగ్రత కుదరడం లేదు.నిజానికి అది నాకు బాగా నచ్చిన మూవీ.చ..ఏమిటో ఇలా ..!
యామిని ని మర్చిపోవాలని ప్రయత్నిస్తున్న కొద్దీ ఇక ఎక్కువ గుర్తుకు రాసాగింది.అలానే ఉన్నా కాసేపు.స్లం డాగ్ మిలియనీర్ లో పాట బెడ్ మీద వాలి పాడసాగాను.ఆ పాత రోజుల్లోని మాధుర్యాన్ని ఊహించుకుంటూ..!ఇది పాడుతున్న కొద్దీ నిరాశ గానే ఉంది..కాని మంచి అనుభూతి కలుగుతోంది మరో వేపు. అంత లోనే డోర్ బెల్ మోగింది.అది యామిని యా.కాదు..మహా అయితే ఒక శాతం అయ్యే చాన్స్ ఉంది.వెళ్ళి తలుపు తీశాను.
" ఆంటీ ఉన్నారా" ఒక యువతి అడిగింది.ఆమె ఆరంజ్ రంగు చీర లో ఉంది.చామన చాయ రంగు.కొద్ది గా బొద్దు గా ఉంది.అయితే మంచి ఆకర్షణీయం గా ఉన్నది.
" లోపలకి రండి.." ఆహ్వానించాను.ఇంతలో అమ్మ వచ్చింది.
" హలో..ప్రియా...ఏమిటి ఇవాళ చీర లో ఉన్నావు..? చాలా బాగుంది నీకు " అమ్మ అన్నది ఆ అమ్మాయితొ.
"థాంక్స్ ఆంటీ.ఈ రోజు నా బర్త్ డే.స్వీట్స్ ఇవ్వడానికి వచ్చాను" ఆ అమ్మాయి నవ్వుతూ స్వీట్ బాక్స్ ని అమ్మ కి ఇచ్చింది.
" హేపీ బర్త్ డే అమ్మాయ్.." అమ్మ విష్ చేసింది.
"థాంక్స్" అంది ఆ అమ్మాయి.
"చక్కని మసాలా చాయ్ పెట్టిస్తాను..అలా కూర్చో ప్రియా"
" నాక్కూడా ఇవ్వు" అన్నాన్నేను.
" ప్రియా..ఇతను మా అబ్బాయి వరుణ్ " నన్ను పరిచయం చేసింది అమ్మ ఆమెకి.
" హాయ్ వరుణ్" అంది ఆమె.
"ఆంటీ మీ గురించి చాలా చెప్పింది" మళ్ళీ ప్రియ నే అన్నది.
" ఓహో..అలాగా" అన్నాను.
" తిరుచ్చి లో MIIT లో చదువుతున్నారట గదా "
" ఔను"
"అయితే మీరు మంచి ఇంటిలిజెంట్ అనే అర్ధం.నా లాంటి వారికి అది ఒక కల లానే మిగిలిపోయింది"
" అలా ఏమీ అనుకోవద్దు"
"హాస్టల్ లైఫ్ ఎలా ఉంది" ప్రియ అడిగింది నన్ను.
"డే స్కాలర్ గా ఉండడమే మంచిది.హాస్టల్ లో ఉన్నదగ్గర్నుంచి లేనిపోని అలవాట్లు అవుతాయి"
" అలా ఎందుకు అవుతుంది..దేనికైనా మన నిగ్రహాన్ని బట్టే ఉంటుంది"
"సరే..ఏదైనా కాని" అన్నాను.
ఇంతలో అమ్మ టీ ఇచ్చింది.తాగుతూ ఇరువురము చూసుకోసాగాము.ఏమి మాటాడట్లేదు.అదోలా ఉంది.బైక్ మీద అలా తిరిగొస్తే బాగుంటుంది అనిపించసాగింది.
" ప్రియ వాళ్ళు ఉండేది మన అపార్ట్మెంట్ లో నే.గుళ్ళో పరిచయం అయింది.తీరా చూస్తే మన పొరుగు ఇల్లే.చాలా మంచి అమ్మాయి" అమ్మ చెప్పింది.
" ఓకె" అన్నాను.
"అలా బయటకి వెళ్ళి రండి" అన్నది అమ్మ.
"అలాగే ఆంటి.అలా నడుచుకుంటూ వెళతాము" అంది ప్రియా.ఇద్దరమూ బయటకి నడిచాము.
"చదువు అయిన తవాత ఏమి చేద్దామని..." అడిగింది ప్రియా నడుస్తూ.
"ఏదో జాబ్"
"బావుంది.."
చాలా సేపు అలా నడుస్తున్నాము.బయట.మాటాడుకోకుండానే.మరీ నిశ్శబ్దం గా ఎందుకని" హేపీ బర్త్ డే ..మీరేమి చేస్తున్నారు" అని అడిగాను.
"వెలాచెరి లో కాల్ సెంటర్ లో పనిచేస్తున్నా.నాకు ఒకటి చెప్పండి"
" ఏమిటి.."
"ఇంటిలిజెన్స్ అనేది జన్మతహ వస్తుందా లేదా ప్రయత్నం తో వస్తుందా"
" గూగుల్ కొట్టి చూస్తే సరి"
"మీరు మిత భాషి అనుకుంటాను"
"నేను బోరు కొట్టేస్తే సారీ"
"అలా అని కాదు..మీరు దేని గురించో ఆలోచిస్తున్నట్లుగా ఉంది"
"మీరు చెప్పింది రైటే.నేను అంత మంచి మూడ్ లో లేను"
" నాతో చెప్పవచ్చుగా ..ఏమిటి విషయం"
"మళ్ళీ కలిసినపుడు చెపుతా.."
"అంటే మళ్ళీ మనం కలుస్తామని భావిస్తున్నారా.."
"
దానిదేముంది..మీకు ఏ సమస్య లేకపోతే నే.."
" మీ ఫ్రెండ్ గా ఉండాలనే నా కోరిక.మీ వంటి తెలివైన వారినుంచి నేను ఎంతో నేర్చుకోవచ్చు"
" అది పెద్ద విషయం కాదు"
"నేను చాలా చిన్నతనం గా ఫీలవుతుంటా.మంచి తెలివైన వారిని చూసినపుడు.నాకెందుకు దేవుడు అలాంటి తెలివి ఇవ్వలేదని"
" అన్నిటికన్నా ముఖ్యం మనం హేపీ గా ఉన్నామా లేదా అన్నదే ప్రధానం.నాకు ఎన్నో ఫార్ములాలు గట్రా తెలిసి ఉండచ్చు.కాని సంతోషం లేకపోతే..అంతా వృధానే.కాబట్టి అలా యోచించడం మానేసి హాయి గా ఉండడం మీద దృష్టి పెట్టడం మంచిది."
" మీరు ఆనందం గా ఎందుకు లేరు..?"
"చాలా ఉన్నాయి.చెప్పానుగా.మళ్ళీ కలిసినప్పుడు మాటాడుదాం"
"అభ్యంతరం లేకపోతే మీ ఫోన్ నెంబర్ ఇవ్వచ్చుగా" అన్నది ప్రియా.
" నాకు ఫోన్ లేదు" అన్నాను.
" బావుంది"
"ఇంటికి పోదామా" అడిగాను.
" అలాగే"
ఆమె కి గుడ్ బై చెప్పి ఇంటిలోకి వచ్చాను.డ్రీంస్ ఆన్ ఫైర్ పాట వినాలి.కొన్ని సార్లైనా.అలా నా విచారాన్ని కప్పిపెట్టాలి.ఇప్పుడు యామిని నా దరికి వచ్చే మాటయితే ఆ అవకాశాన్ని నేను పూర్తి గా ఉపయోగించుకుంటాను.గతం లో లా కాకుండా ఆ పొరపాట్లు చేయకుండా జాగ్రత్త పడతాను.అయితే మరో రకమైన ఆలోచన నాలో కలిగింది.ఆమె ఎవరితోనో తన బంధాన్ని కొనసాగిస్తుంటేనో...అసలు ఆమె ఎప్పటికి నాతో మాట్లాడటానికి ఇష్టపడకపోతేనో..!ఎప్పుడు ఈ పాట వింటూ ఊహించుకుండమేనా..లేదా బయటపడగలనా ఈ స్థితి నుంచి..కొత్త జీవితం ని మొదలు పెట్టగలనా మళ్ళీ..? (సశేషం)
No comments:
Post a Comment