నా పేరు శివ (నవల),Post no:29
" థాంక్ యూ" అన్నాడు ప్రవీణ్ మామూలు గా నిలబడుతూ." ఈ రింగ్ నా దగ్గర ఎప్పటినుంచో ఉంది.నీకు ఇవ్వడానికి గాను వేచిచూస్తుంటే ఇన్నాళ్ళకి ఫలించింది.నా కెందుకో లోపల అనిపించుతూనే ఉంది ఈ రోజు వస్తుందని"
నేను నిశ్శబంగా నిలబడిపోయాను.ఆనందం లో.
" పద..మన నడక కంటిన్యూ చేద్దాం" అన్నాడు తనే.
" అసలు ఇంత విలువైన బహుమతిని నేను ఊహించలేదు. ఎలా వచ్చింది ఇంత డబ్బు" అడిగాను తబ్బిబ్బు అవుతూనే.నడక మొదలెట్టాము మళ్ళీ.
"ఇదంతా నా జీవిత కాలపు పొదుపు లోంచి తీసింది.నా స్పెషల్ మనిషి కోసం స్పెషల్ కానుక"
" నేను నీకు నిజంగానే స్పెషలా"
" నీకు అలాంటి అనుమానం ఉంటే ఇదిగో ఈ కవిత చదువు.పెద్ద కవిని కాదులే గాని వచ్చిన ఎమోషన్స్ అదుపు చేసుకొని ఎలానో రాశాను" అంటూ ఓ పేపర్ ఇచ్చాడు.
" నేను బయటకి చదవవచ్చా "
" అయ్యో...దానికోసమేగదా ఇచ్చింది"
" ఒకేసారి నా జీవితం లో ఆ అవకాశం ..నువు లేని జీవితం నాకు వ్యర్ధం...నీ వయసు ఇరవై ఒక్క ఏళ్ళు...బాధలు వెంటాడే రోజుల్లో మాటాడుకున్నాం ఎన్నో...దేవుడు నీకు రక్షకుని గా నన్ను నియమించాడు...నీతో నా జీవితం ప్రేమ మయం,స్వప్నమయం..యామిని నువు నా కల...పట్టాను నీతో ప్రేమ లో" అదీ ప్రేమ కవిత ప్రవీణ్ రాసింది.
చదువుతుంటే నాకు కళ్ళు చెమర్చాయి.ఇలాంటి దాని కోసం గదా నేను ఆశించింది.వరుణ్ నుంచి నేను కోరుకున్నది ఇలాంటి మాటలే గదా.అటు వరుణ్ ఇటు ప్రవీణ్ ..నేను చిక్కులో పడ్డాను.వెంటనే తేల్చుకోలేక.
" ప్రవీణ్ నానుంచి ఏమి కోరుతున్నావు.." అడిగాను,నా బాధ నుంచి తేరుకున్నాక.
" నువే చెప్పు..ఏమనుకుంటున్నావు నా గురించి"
" నీలాంటి జెంటిల్మేన్ చేత ప్రేమించబడటం నా అదృష్టం.అయితే నేను ఇంకా వరుణ్ ఇచ్చిన షాక్ నుంచి కోలుకోలేదు. నాకు కొద్దిగా సమయం కావాలి" అన్నాను.
" దానిదేముంది.తీసుకో.నన్ను లవ్ చేయకపోయినా నా ఒంటరి జీవితం లో నీ కంపెనీ కావాలి నాకు.నిన్ను ఎంతో ఓదార్చాను నువు కష్టం లో ఉన్నప్పుడు...వరుణ్ కంటే ముందు నుంచి నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను.అయితే చెప్పడానికి ధైర్యం చేయలేకపోయాను.ఇక అవి అన్నీ దాచుకోలేక ఈ రోజు ముందు పెట్టాను.నా సంతోషమైనా ఏదైనా నాకు నువ్వే"
" నీ నిజాయితి ని అభినందిస్తున్నా.సాధ్యమైనంత త్వరలో విషయం నీకు తెలియబరుస్తాను.ఏదైమైన గత ఎనిమిది నెలలుగా నాకు సపోర్ట్ గా ఉన్నందుకు థాంక్స్.నేను నో అనీ చెప్పవచ్చు కూడా.అన్నిటికీ రెడీ గా ఉండు.నాకు కంఫ్యూజన్ గా ఉంది.క్షమించు"
" ఫర్వాలేదు..నేను వేచిచూస్తుంటాను"
* * * *
సెప్టెంబర్ 22,2013
ఒక నెల రోజులు గడిచాయి అలా..!ఎదురుపడినప్పుడల్లా నా నిర్ణయం గురించి అడిగేవాడు. నేనేమీ చెప్పేదాన్ని కాదు.ఆ కవిత నాపై బాగా ప్రభావం చూపింది.ఎన్నో రాత్రులు తీపి కలలు వచ్చేవి..అది చదివిన తర్వాత.మంచి నిద్ర కి తోడ్పడింది అది.ఆ గోవా ట్రిప్ తర్వాత మళ్ళీ నేను వరుణ్ కి ఫోన్ చేయలేదు.వళ్ళు జలదరించే సన్నివేశం అది.చావు కి దగ్గరగా వెళ్ళి వచ్చాను.మర్చిపోలేను ఆ రోజు.అతని గురించి జాలి పడాలా..కోప పడాలా అర్థం కాలేదు.ఏమి జరుగుతుందో తెలుసుకునే సోయ లో లేడు కనుక అది అతని తప్పు అనడానికీ లేదు.
పరిస్థితి ఇంకా దిగజారకుండా ఉంటే బాగుండును.మళ్ళీ పాత రోజులు వస్తాయో లేదో తెలీదు.ఉన్నట్టుండి ఫోన్ మోగసాగింది.అది వరుణ్ నుంచి వస్తోంది.
" హలో" అన్నాను.సరే ఏదో చూద్దాం అనిపించి.
" ఓ పార్వతి..ప్రియా " అంటూ వరుణ్ దీనంగా ..ఉంది తన స్వరం
" హాయ్"
" గోవా లో జరిగినదానికి నేను చాలా సారీ..చెబుతున్నాను.గుణ కూడా తిట్టాడు అలా చేయకూడదని ! ఏదైనా హింస తో కాదు,మంచి గా ఉంటూ ప్రపంచాన్ని పాలించాలని చెప్పాడు.నేను ఇప్పుడు చాలా మారిపోయాను.మళ్ళీ చెపుతున్నా నన్ను క్షమించు"
" అలాగా" అన్నాను.నాకు నమ్మబుద్ధి కావడంలా.నిజంగా మారాడో లేదో ఎవరకి తెలుసు.
" ఒక్క సారి మనం మాట్లాడాలి.కుదురుతుందా..?ఒక గొప్ప వార్త చెప్పాలి.నేను చాలా మారాను" అలా చెపుతున్నాడు.ఒక వైపు వెళ్ళాలని ఉంది.
మరో వైపు భయమూ వేస్తోంది.
" ఎట్టి పరిస్థితి లో నీకు ఎలాటి హాని చేయను" ప్రాధేయపడుతున్నాడు.
నేను నిర్ణయించుకోలేకపోతున్నాను.
"ఒక్క అయిదు నిముషాలు..అంతే"
" సరే..కాలేజ్ కేంటిన్ దగ్గరకి రా..." అన్నాను.అక్కడైతే జనాలు ఉంటారు.హాని చేసే అవకాశం తక్కువ.
" అలాగే..వస్తున్నా"
చక్కగా ముస్తాబయ్యాను.వెళ్ళడానికి.ఒకవేపు ప్రవీణ్ మాటలు గుర్తుకొస్తున్నాయి.అసలు అలా చెప్పకుండా ఉంటే బాగుండేది.ఎంత చంచల మనసు నాది.నేను కేంటిన్ కి వెళ్ళేసరికి వరుణ్ వేచిచూస్తున్నాడు.
" మనం మొదటిసారి మాటాడింది ఇక్కడే ..గుర్తుందా " లోపలికి వెళ్ళి కూర్చున్నాక అడిగాను.అవును అన్నట్లు తలాడించాడు.
" నేను నిన్ను కలవాలని చెప్పింది ఎందుకంటే నా జీవితం లో ని కొన్ని మార్పులు గురించి చెప్పాలని"
" ఏమిటవి"
" నా కెరీర్ ని సీరియస్ గా తీసుకోదలుచుకున్నాను ఇక ..అదే ఆ నవల ద బ్లాక్ బుక్ అనే నవల ని రాయబోతున్నా"
"దేని గురించి అది"
" అది నా ఆత్మకధ.ఒక దేవుడు తన కాలేజ్ రోజులు గురించి రాయడం చరిత్ర లోనే మొదటిసారి ..క్రేజీ గా ఉంటుంది గదూ"
" అవును.మంచిది"
" సంతోషంగా ఉందా నావి వింటుంటే"
" అవును..ఉంది"
"నన్ను చూతుంటే పిచ్చోడి లా అనిపించడం లేదా"
" అలాంటిది ఏమీ లేదు"
" మంచిది.నేను ఈ రోజే చెన్నై వెళుతున్నా.బుక్ రాసిన తర్వాత తిరిగి వస్తా.దాని మొదటి పాఠకురాలివి నువ్వే"
" మరి కాలేజీ అది"
" నా పుస్తకం ద్వారా కావలసినంత సంపాదిస్తా.ఆ బోడి డిగ్రీ ఎవరికి కావాలి..?65 కోట్లు సంపాదిస్తా.మనం బతకడానికి అది సరిపోదా ..ఏమిటి"
"చదువు అయిన తవాత ఎన్నైనా రాయి.అప్పుడు నేను కూడా హెల్ప్ చేస్తా ..నా మాట విను"
" నన్ను రెచ్చగొట్టడానికి ప్రయత్నిస్తున్నావు కలిసిన ప్రతిసారి...ఏంటది..?నా ఒపీనియన్ ని ఒప్పుకోవచ్చుగా ...నా బ్లాక్ బుక్ చాలా పెద్ద హిట్ అవుతుంది పారు"
" వరుణ్ ..అది మంచి గా అనిపించడం లేదు"
" నీ దగ్గర అరవనని గుణ కి ప్రామిస్ చేశా.ఇక్కడ రచ్చ కాకముందే నేను చెన్నై వెళ్ళిపోవాలి.ఎవరెక్కడ పడాలో ఆ నరకమే చెపుతుంది.జీవితమే రానీ..భార్య యే పోనీ.. నీకేమి తెలీదు నీవేమి చెప్పకు " అలా గొణగసాగాడు.ఏదోదో జిబ్బరిష్ గా మాటాడుతున్నాడు.ఇతడిని సైకియాట్రిస్ట్ వద్ద కి తీసుకెళ్ళడం మంచిది అనిపించింది.ఈ కండిషన్ ని వాళ్ళ పేరేంట్స్ కి తెలియబరిస్తే బాగుండేది.రాం చెప్పినట్లు గోవా ట్రిప్ తర్వాత వరుణ్ బాగుపడలేదు.ఒకటి తోచింది ఇతడిని చెన్నై తీసుకుపోయి వాళ్ళ పేరేంట్స్ కి విషయం అంతా తెలియబరిస్తే బాగుంటుంది.
" ఓకే..నీతో పాటు నేను కూడా చెన్నై వస్తాను" అని చెప్పాను.(సశేషం)
" థాంక్ యూ" అన్నాడు ప్రవీణ్ మామూలు గా నిలబడుతూ." ఈ రింగ్ నా దగ్గర ఎప్పటినుంచో ఉంది.నీకు ఇవ్వడానికి గాను వేచిచూస్తుంటే ఇన్నాళ్ళకి ఫలించింది.నా కెందుకో లోపల అనిపించుతూనే ఉంది ఈ రోజు వస్తుందని"
నేను నిశ్శబంగా నిలబడిపోయాను.ఆనందం లో.
" పద..మన నడక కంటిన్యూ చేద్దాం" అన్నాడు తనే.
" అసలు ఇంత విలువైన బహుమతిని నేను ఊహించలేదు. ఎలా వచ్చింది ఇంత డబ్బు" అడిగాను తబ్బిబ్బు అవుతూనే.నడక మొదలెట్టాము మళ్ళీ.
"ఇదంతా నా జీవిత కాలపు పొదుపు లోంచి తీసింది.నా స్పెషల్ మనిషి కోసం స్పెషల్ కానుక"
" నేను నీకు నిజంగానే స్పెషలా"
" నీకు అలాంటి అనుమానం ఉంటే ఇదిగో ఈ కవిత చదువు.పెద్ద కవిని కాదులే గాని వచ్చిన ఎమోషన్స్ అదుపు చేసుకొని ఎలానో రాశాను" అంటూ ఓ పేపర్ ఇచ్చాడు.
" నేను బయటకి చదవవచ్చా "
" అయ్యో...దానికోసమేగదా ఇచ్చింది"
" ఒకేసారి నా జీవితం లో ఆ అవకాశం ..నువు లేని జీవితం నాకు వ్యర్ధం...నీ వయసు ఇరవై ఒక్క ఏళ్ళు...బాధలు వెంటాడే రోజుల్లో మాటాడుకున్నాం ఎన్నో...దేవుడు నీకు రక్షకుని గా నన్ను నియమించాడు...నీతో నా జీవితం ప్రేమ మయం,స్వప్నమయం..యామిని నువు నా కల...పట్టాను నీతో ప్రేమ లో" అదీ ప్రేమ కవిత ప్రవీణ్ రాసింది.
చదువుతుంటే నాకు కళ్ళు చెమర్చాయి.ఇలాంటి దాని కోసం గదా నేను ఆశించింది.వరుణ్ నుంచి నేను కోరుకున్నది ఇలాంటి మాటలే గదా.అటు వరుణ్ ఇటు ప్రవీణ్ ..నేను చిక్కులో పడ్డాను.వెంటనే తేల్చుకోలేక.
" ప్రవీణ్ నానుంచి ఏమి కోరుతున్నావు.." అడిగాను,నా బాధ నుంచి తేరుకున్నాక.
" నువే చెప్పు..ఏమనుకుంటున్నావు నా గురించి"
" నీలాంటి జెంటిల్మేన్ చేత ప్రేమించబడటం నా అదృష్టం.అయితే నేను ఇంకా వరుణ్ ఇచ్చిన షాక్ నుంచి కోలుకోలేదు. నాకు కొద్దిగా సమయం కావాలి" అన్నాను.
" దానిదేముంది.తీసుకో.నన్ను లవ్ చేయకపోయినా నా ఒంటరి జీవితం లో నీ కంపెనీ కావాలి నాకు.నిన్ను ఎంతో ఓదార్చాను నువు కష్టం లో ఉన్నప్పుడు...వరుణ్ కంటే ముందు నుంచి నిన్ను ప్రేమిస్తున్నాను.అయితే చెప్పడానికి ధైర్యం చేయలేకపోయాను.ఇక అవి అన్నీ దాచుకోలేక ఈ రోజు ముందు పెట్టాను.నా సంతోషమైనా ఏదైనా నాకు నువ్వే"
" నీ నిజాయితి ని అభినందిస్తున్నా.సాధ్యమైనంత త్వరలో విషయం నీకు తెలియబరుస్తాను.ఏదైమైన గత ఎనిమిది నెలలుగా నాకు సపోర్ట్ గా ఉన్నందుకు థాంక్స్.నేను నో అనీ చెప్పవచ్చు కూడా.అన్నిటికీ రెడీ గా ఉండు.నాకు కంఫ్యూజన్ గా ఉంది.క్షమించు"
" ఫర్వాలేదు..నేను వేచిచూస్తుంటాను"
* * * *
సెప్టెంబర్ 22,2013
ఒక నెల రోజులు గడిచాయి అలా..!ఎదురుపడినప్పుడల్లా నా నిర్ణయం గురించి అడిగేవాడు. నేనేమీ చెప్పేదాన్ని కాదు.ఆ కవిత నాపై బాగా ప్రభావం చూపింది.ఎన్నో రాత్రులు తీపి కలలు వచ్చేవి..అది చదివిన తర్వాత.మంచి నిద్ర కి తోడ్పడింది అది.ఆ గోవా ట్రిప్ తర్వాత మళ్ళీ నేను వరుణ్ కి ఫోన్ చేయలేదు.వళ్ళు జలదరించే సన్నివేశం అది.చావు కి దగ్గరగా వెళ్ళి వచ్చాను.మర్చిపోలేను ఆ రోజు.అతని గురించి జాలి పడాలా..కోప పడాలా అర్థం కాలేదు.ఏమి జరుగుతుందో తెలుసుకునే సోయ లో లేడు కనుక అది అతని తప్పు అనడానికీ లేదు.
పరిస్థితి ఇంకా దిగజారకుండా ఉంటే బాగుండును.మళ్ళీ పాత రోజులు వస్తాయో లేదో తెలీదు.ఉన్నట్టుండి ఫోన్ మోగసాగింది.అది వరుణ్ నుంచి వస్తోంది.
" హలో" అన్నాను.సరే ఏదో చూద్దాం అనిపించి.
" ఓ పార్వతి..ప్రియా " అంటూ వరుణ్ దీనంగా ..ఉంది తన స్వరం
" హాయ్"
" గోవా లో జరిగినదానికి నేను చాలా సారీ..చెబుతున్నాను.గుణ కూడా తిట్టాడు అలా చేయకూడదని ! ఏదైనా హింస తో కాదు,మంచి గా ఉంటూ ప్రపంచాన్ని పాలించాలని చెప్పాడు.నేను ఇప్పుడు చాలా మారిపోయాను.మళ్ళీ చెపుతున్నా నన్ను క్షమించు"
" అలాగా" అన్నాను.నాకు నమ్మబుద్ధి కావడంలా.నిజంగా మారాడో లేదో ఎవరకి తెలుసు.
" ఒక్క సారి మనం మాట్లాడాలి.కుదురుతుందా..?ఒక గొప్ప వార్త చెప్పాలి.నేను చాలా మారాను" అలా చెపుతున్నాడు.ఒక వైపు వెళ్ళాలని ఉంది.
మరో వైపు భయమూ వేస్తోంది.
" ఎట్టి పరిస్థితి లో నీకు ఎలాటి హాని చేయను" ప్రాధేయపడుతున్నాడు.
నేను నిర్ణయించుకోలేకపోతున్నాను.
"ఒక్క అయిదు నిముషాలు..అంతే"
" సరే..కాలేజ్ కేంటిన్ దగ్గరకి రా..." అన్నాను.అక్కడైతే జనాలు ఉంటారు.హాని చేసే అవకాశం తక్కువ.
" అలాగే..వస్తున్నా"
చక్కగా ముస్తాబయ్యాను.వెళ్ళడానికి.ఒకవేపు ప్రవీణ్ మాటలు గుర్తుకొస్తున్నాయి.అసలు అలా చెప్పకుండా ఉంటే బాగుండేది.ఎంత చంచల మనసు నాది.నేను కేంటిన్ కి వెళ్ళేసరికి వరుణ్ వేచిచూస్తున్నాడు.
" మనం మొదటిసారి మాటాడింది ఇక్కడే ..గుర్తుందా " లోపలికి వెళ్ళి కూర్చున్నాక అడిగాను.అవును అన్నట్లు తలాడించాడు.
" నేను నిన్ను కలవాలని చెప్పింది ఎందుకంటే నా జీవితం లో ని కొన్ని మార్పులు గురించి చెప్పాలని"
" ఏమిటవి"
" నా కెరీర్ ని సీరియస్ గా తీసుకోదలుచుకున్నాను ఇక ..అదే ఆ నవల ద బ్లాక్ బుక్ అనే నవల ని రాయబోతున్నా"
"దేని గురించి అది"
" అది నా ఆత్మకధ.ఒక దేవుడు తన కాలేజ్ రోజులు గురించి రాయడం చరిత్ర లోనే మొదటిసారి ..క్రేజీ గా ఉంటుంది గదూ"
" అవును.మంచిది"
" సంతోషంగా ఉందా నావి వింటుంటే"
" అవును..ఉంది"
"నన్ను చూతుంటే పిచ్చోడి లా అనిపించడం లేదా"
" అలాంటిది ఏమీ లేదు"
" మంచిది.నేను ఈ రోజే చెన్నై వెళుతున్నా.బుక్ రాసిన తర్వాత తిరిగి వస్తా.దాని మొదటి పాఠకురాలివి నువ్వే"
" మరి కాలేజీ అది"
" నా పుస్తకం ద్వారా కావలసినంత సంపాదిస్తా.ఆ బోడి డిగ్రీ ఎవరికి కావాలి..?65 కోట్లు సంపాదిస్తా.మనం బతకడానికి అది సరిపోదా ..ఏమిటి"
"చదువు అయిన తవాత ఎన్నైనా రాయి.అప్పుడు నేను కూడా హెల్ప్ చేస్తా ..నా మాట విను"
" నన్ను రెచ్చగొట్టడానికి ప్రయత్నిస్తున్నావు కలిసిన ప్రతిసారి...ఏంటది..?నా ఒపీనియన్ ని ఒప్పుకోవచ్చుగా ...నా బ్లాక్ బుక్ చాలా పెద్ద హిట్ అవుతుంది పారు"
" వరుణ్ ..అది మంచి గా అనిపించడం లేదు"
" నీ దగ్గర అరవనని గుణ కి ప్రామిస్ చేశా.ఇక్కడ రచ్చ కాకముందే నేను చెన్నై వెళ్ళిపోవాలి.ఎవరెక్కడ పడాలో ఆ నరకమే చెపుతుంది.జీవితమే రానీ..భార్య యే పోనీ.. నీకేమి తెలీదు నీవేమి చెప్పకు " అలా గొణగసాగాడు.ఏదోదో జిబ్బరిష్ గా మాటాడుతున్నాడు.ఇతడిని సైకియాట్రిస్ట్ వద్ద కి తీసుకెళ్ళడం మంచిది అనిపించింది.ఈ కండిషన్ ని వాళ్ళ పేరేంట్స్ కి తెలియబరిస్తే బాగుండేది.రాం చెప్పినట్లు గోవా ట్రిప్ తర్వాత వరుణ్ బాగుపడలేదు.ఒకటి తోచింది ఇతడిని చెన్నై తీసుకుపోయి వాళ్ళ పేరేంట్స్ కి విషయం అంతా తెలియబరిస్తే బాగుంటుంది.
" ఓకే..నీతో పాటు నేను కూడా చెన్నై వస్తాను" అని చెప్పాను.(సశేషం)
No comments:
Post a Comment