నా పేరు శివ (నవల),Post no:56
పార్ట్-5, "ప్రియ" చెబుతున్నది
చాప్టర్-17
నేను వరుణ్ ని ప్రేమించాను.గతం లో అశ్విన్ ని,సుబ్రమణిని ప్రేమించినట్లుగా గాక చాలా లోతుగా ప్రేమించాను.వరుణ్ తో మాటాడుతుంటే ఎంతో సౌకర్యంగా ఉండేది.అది వేరే ఎవరి వద్దా దొరకనిది.మేము ఒకరికి ఒకరు అన్నట్లుగా ఉండేది.అతడిని కలవకముందే నేను తన పట్ల ఆకర్షింపబడ్డాను.వరుణ్ వాళ్ళ అమ్మ గుడిలో కలిసినపుడు తన కొడుకు MIIT చదువుతున్నాడని చెప్పినపుడు నాకు ఒక ఆకర్షణ జనించింది.అతడిని కలిసే రోజు కోసం చూశాను.మొదటిసారి అతడిని కలిసే అవకాశం రావడం అది ఇంకా ధృఢ బంధం గా మారింది.
అతని మొహం లోని అమాయకత్వం...నాలో సింపతీ ని రేపింది.అనారోగ్యం వల్ల కలిగిన ఒక నెమ్మది తనమూ ..తనని బాగు చేసే ఒక అవకాశం కలగడమూ దేవుడు ఇచ్చిన వరం లా అనిపించింది.అతడిని ఆనందకరం గా ఉంచడానికి నేను చేసిన యత్నము బలమైన ప్రేమ గా మారింది నాలో..!వరుణ్ చనిపోవడానికి ప్రయత్నం చేసిన ఆ తరుణం లో నాకు ఆ పీడకల రావడం ఏమిటి..అది దేవుడు తనకి కల్పించిన కల యే.లేకపోతే ఆ రోజున వరుణ్ చనిపోయి ఉంటే నాకు ఎప్పటికీ విచారమే మిగిలేది.
కాలం గడుస్తున్నకొద్దీ మేము దగ్గర అవసాగాము.అది నిజమైన ప్రేమ గా పరిణమించింది.నా ఫీలింగ్స్ ని అర్ధం చేసుకొని ప్రతి స్పందిస్తాడని ఆశించసాగాను.ఇదిగో ఈ చివరి క్షణం దాకా..!నా పాత కధల వలె ఈసారి విఫలమవడం నాకు ఇష్టం లేదు.ఆలశ్యం కాకముందే నా ప్రేమని వ్యక్తపరచాలి.అయితే దానిలో విషాదమే మిగిలింది.
వరుణ్ గురించి నా తల్లితండ్రులకి ఎప్పుడూ నేను చెప్పలేదు.అంత ధైర్యం నాకు లేకపోయింది.వాళ్ళు సంప్రదాయ తరహా లో ఆలోచించే మనుషులు.ప్రేమ గీమ అనేది అంగీకరించరు.అబ్బాయిని వాళ్ళే వెతికి పెడితే నేను తాళి కట్టించుకోవాలి.చిన్ననాటి నుంచి వారి పెంపకం చెప్పేదదే.వాళ్ళ ఉద్దేశ్యం లో తాను ఇంకా చినపిల్ల నే.నూటికి తొంభైమంది పేరేంట్స్ లాగే వాళ్ళూనూ.
నాకు ఈ రోజు ఓ షాక్ లా అనిపించింది.ఎందుకంటే నా తల్లిదండ్రులు చూసిన సంబంధం వాళ్ళు నన్ను చూడటానికి వస్తున్నారు.పెళ్ళికొడుకు,అతని తల్లి దండులు ఈ రోజు ఏ నిమిషాన్నైనా రావచ్చును.మా అమ్మ తో వరుణ్ గురించి చెప్పే ధైర్యం నాకు లేదు.నా తల్లిదండ్రులతో ఉన్నదాన్ని చెప్పలేకపోయాను.దాని పర్యవసానాలు అనుభవించాల్సిందే ..!అనుభవిస్తున్నాను.
ఇది చాలాదన్నట్లు ఇదే సమయం లో యామిని ని కలవడానికి వరుణ్ వెళ్ళడమేమిటి..!?నాతో కనీసం సరిగా జవాబు చెప్పే మూడ్ లో కూడా లేడు.పెళ్ళికొడుకు వస్తున్నా ,ఆ సంగతి ని కూడా పెద్దగా పట్టించుకోవడం లేదు.వరసగా మూడు సార్లు ఇలా జరగడమేమిటి నాకు..?నా ప్రేమ సక్సెస్ రేటు జీరో శాతమే...విచారించదగ్గ విషయమే..!
నా ప్రేమ ని వరుణ్ పట్టించుకోకపోవడం ఏమిటి..?యామిని వెంట బడటమేమిటి..?నా జీవితం ఇలా కావడం ఏమిటి..?
ఆలోచిస్తూ ఉండగానే డోర్ బెల్ మోగింది.నా చికాకు ని పెళ్ళివాళ్ళ మీద చూపించకుండా మర్యాద గానే సంబంధాన్ని తిరస్కరించాలనే ఆలోచనకొచ్చాను.వరుణ్ నా కోసం వెనక్కి రావడానికి దారి తర్వాత యోచించాలి.ఏమో..అది ప్రేమ నా..లేక ఆబ్సెషనా ..?అతడిని వదిలే పనే లేదు.పరిస్థితులు ఎలా ఉన్నా నా వంతు ప్రయత్నం చేయకుండా వదిలేది లేదు.
"రండి..రండి.."అంటూ మా అమ్మ పెళ్ళి కొడుకు వాళ్ళని ఆహ్వానించింది.వాళ్ళు లోనికి వచ్చి కూర్చున్నారు.మా నాన్న కూడా వాళ్ళ తో హాల్ లో కూర్చున్నాడు.
""ఎలా ఉన్నారు" పెళ్ళి కొడుకు వాళ్ళ తండ్రి మా కుటుంబాన్ని పరామర్శ చేశాడు.మేము అంతా కూర్చున్నాము.
" మేము అంతా బాగున్నాం సార్..మా ఇల్లు సులభంగా నే దొరికిందిగా " మా నాన్న వాళ్ళని అడిగాడు.
"మరీ అంత ఈజీ గా కాదు గానీ..ఎలాగో దొరకబుచ్చుకున్నాము" పెళ్ళి కొడుకు తండ్రి నవ్వుతూ చెప్పాడు.
పెళ్ళికొడుకు ని చూస్తే అమాయకుని లా గుళ్ళో పూజారి గా ఉండవలసిన వ్యక్తి లా అనిపించాడు.మనిషి పరవాలేదు.తల వెంట్రుకల్ని పక్కకని దువ్వుకున్నాడు.కళ్ళద్దాల పవర్ బాగా నే ఉన్నట్లుంది.బాగా చదివే మనిషి లా తోచాడు.
"సంతోషం..ఈమె మా అమ్మాయి ప్రియ" అంటూ మా నాన్న అతనికి పరిచయం చేశాడు.
"హలో.." నేనే అన్నాను ఆ ముగ్గురి తో..!వాళ్ళు తేరిపార నా వైపు చూశారు.
"నా పేరు కృష్ణ.ప్లెజర్ టు మీట్ యూ..!" పెళ్ళికొడుకు నవ్వుతూ చెప్పాడు.
"నా పేరు ప్రియ" నవ్వుతూ చెప్పాను.
"కాఫీ గాని టీ గాని తీసుకొస్తాను మరి" మా అమ్మ అన్నది.
"నేను ఏదీ తాగనమ్మా..!మా అబ్బాయి,నా భార్య మాత్రం టీ తాగుతారు ..వాళ్ళకి రెండు కప్ లు మాత్రం తెస్తే చాలు" పెళ్ళికొడుకు తండ్రి అన్నాడు.
"సరేనండి" అని మా అమ్మ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది.
"ప్రియ కి ఎంతమంది తోబుట్టువులు?" పెళ్ళికొడుకు తండ్రి అడిగాడు.
"ప్రియ కి ఒక అక్క.ఆ అమ్మాయి పెళ్ళయి సింగపూర్ లో ఉంటున్నది.ప్రియ పెళ్ళి లో ఆమె ని చూడవచ్చు.."మా నాన్న చెప్పాడు .పాపం ఆయనకి మాత్రం ఏం తెలుసు..నా పెళ్ళి అయితే వరుణ్ తో నేనని..!
"నాకు ఇంకో అబ్బాయి ఉన్నాడు.వాడు చిన్నవాడు..లా చేస్తున్నాడు ప్రస్తుతం" పెళ్ళికొడుకు తండ్రి అన్నాడు.
"అంటే కృష్ణ చార్టెడ్ అకౌంటెంట్ ..అంతే గదా" మా నాన్న అన్నాడు.
"అవును అంకుల్ ..నా పని లో నేను ఎంతో ఆనందిస్తాను" కృష్ణ సమాధానమిచ్చాడు.
"మీలా వృత్తిని ప్రేమించేవారంటే నాకు చాలా ఇష్టం" మా నాన్న కితాబిచ్చాడు.
"మీ జాబ్ అంటే మీకు ఇష్టమేనా "పెళ్ళికొడుకు అడిగాడు నన్ను.
"ఫర్వాలేదు.సమస్యలు ఏమీ లేవు" చెప్పాను.
"నైట్ షిఫ్ట్ లు ఉంటాయా" ఆ తండ్రి అడిగాడు.
"ఉంటాయి అంకుల్" అన్నాను.
"రెండు షిఫ్ట్ ల లో నీకు ఏది ఇష్టం" పెళ్ళికొడుకు ప్రశ్నించాడు.
" ఎనిమిది గంటలు నిద్ర ఉంటే చాలు.ఏ షిఫ్ట్ అయినా ఒకటే" నా సమాధానం అది.
"అలాని కాదు.రెండిటిలో ఏ షిఫ్ట్ ని ప్రిఫర్ చేస్తారు" తను అడిగాడు.
"పగలు షిఫ్ట్ నే ప్రిఫర్ చేస్తా" చెప్పాను.
మా అమ్మ టీ లు తెచ్చి ఇచ్చింది.నేను తప్ప మిగతా అంతా మాటల్లో మునిగిఉన్నారు.వరుణ్ గూర్చి ఆలోచిస్తూ నే టీ ని తాగాను.అక్కడ యామిని తో వరుణ్..ఇక్కడ యేమో ఈ బోరింగ్ మనిషి ఇంకా కుటుంబం తో నేను..!
నా లోపల అసూయ బుసలు కొట్టింది.యామిని కంటే నేనే వరుణ్ కి తగినదాన్ని.నా నుంచి తన్నుకు పోయిది ..ఎంత ఇది ఆ యామిని కి..?ఆలోచిస్తున్నకొద్దీ నిరాశ కమ్ముకొస్తున్నది.వరుణ్ తో మాట్లాడాలని అనిపించింది.అతని ఫీలింగ్స్ ఏమిటో తెలుసుకోవడానికి..!
"మీరు పెద్ద గా మాట్లాడరా ..ఏమిటి?" పెళ్ళి కొడుకు ప్రశ్నించాడు.
"అదేమీ లేదు" ఏదో కవర్ చేశాను.
"మీరు వర్రీ గాకండి..మా అమ్మాయి మాట్లాడటం మొదలుపెడితే ఆపడం కష్టం..కొద్ది గా సిగ్గు అనేది ఉంటుంది గా ..అదీ విషయం" మా నాన్న చెప్పుకుపోతున్నాడు.
" అంకుల్..మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే మీ అమ్మాయి తో ఓ పది నిమిషాలు మాటాడవచ్చా ..?" పెళ్ళికొడుకు అడిగాడు.
"అబ్బే నాకేం అబ్జక్షన్ లేదు..ప్రియ నీకూ" మా నాన్న అడిగాడు నన్ను.
" లేదు నాన్న" అన్నాను.ఉన్నది ఉన్నట్లు చెప్పడానికి ఇది ఒక మంచి చాన్స్ లే అనిపించింది నాకు.
నేను,అతను ఒక రూం లోకి వెళ్ళాము.ఓ మంచం మీద కూర్చున్నాము.
"సరే..ఎలాంటి సంకోచం లేకుండా మాటాడుకుందాము" అన్నాడతను..! (సశేషం)
పార్ట్-5, "ప్రియ" చెబుతున్నది
చాప్టర్-17
నేను వరుణ్ ని ప్రేమించాను.గతం లో అశ్విన్ ని,సుబ్రమణిని ప్రేమించినట్లుగా గాక చాలా లోతుగా ప్రేమించాను.వరుణ్ తో మాటాడుతుంటే ఎంతో సౌకర్యంగా ఉండేది.అది వేరే ఎవరి వద్దా దొరకనిది.మేము ఒకరికి ఒకరు అన్నట్లుగా ఉండేది.అతడిని కలవకముందే నేను తన పట్ల ఆకర్షింపబడ్డాను.వరుణ్ వాళ్ళ అమ్మ గుడిలో కలిసినపుడు తన కొడుకు MIIT చదువుతున్నాడని చెప్పినపుడు నాకు ఒక ఆకర్షణ జనించింది.అతడిని కలిసే రోజు కోసం చూశాను.మొదటిసారి అతడిని కలిసే అవకాశం రావడం అది ఇంకా ధృఢ బంధం గా మారింది.
అతని మొహం లోని అమాయకత్వం...నాలో సింపతీ ని రేపింది.అనారోగ్యం వల్ల కలిగిన ఒక నెమ్మది తనమూ ..తనని బాగు చేసే ఒక అవకాశం కలగడమూ దేవుడు ఇచ్చిన వరం లా అనిపించింది.అతడిని ఆనందకరం గా ఉంచడానికి నేను చేసిన యత్నము బలమైన ప్రేమ గా మారింది నాలో..!వరుణ్ చనిపోవడానికి ప్రయత్నం చేసిన ఆ తరుణం లో నాకు ఆ పీడకల రావడం ఏమిటి..అది దేవుడు తనకి కల్పించిన కల యే.లేకపోతే ఆ రోజున వరుణ్ చనిపోయి ఉంటే నాకు ఎప్పటికీ విచారమే మిగిలేది.
కాలం గడుస్తున్నకొద్దీ మేము దగ్గర అవసాగాము.అది నిజమైన ప్రేమ గా పరిణమించింది.నా ఫీలింగ్స్ ని అర్ధం చేసుకొని ప్రతి స్పందిస్తాడని ఆశించసాగాను.ఇదిగో ఈ చివరి క్షణం దాకా..!నా పాత కధల వలె ఈసారి విఫలమవడం నాకు ఇష్టం లేదు.ఆలశ్యం కాకముందే నా ప్రేమని వ్యక్తపరచాలి.అయితే దానిలో విషాదమే మిగిలింది.
వరుణ్ గురించి నా తల్లితండ్రులకి ఎప్పుడూ నేను చెప్పలేదు.అంత ధైర్యం నాకు లేకపోయింది.వాళ్ళు సంప్రదాయ తరహా లో ఆలోచించే మనుషులు.ప్రేమ గీమ అనేది అంగీకరించరు.అబ్బాయిని వాళ్ళే వెతికి పెడితే నేను తాళి కట్టించుకోవాలి.చిన్ననాటి నుంచి వారి పెంపకం చెప్పేదదే.వాళ్ళ ఉద్దేశ్యం లో తాను ఇంకా చినపిల్ల నే.నూటికి తొంభైమంది పేరేంట్స్ లాగే వాళ్ళూనూ.
నాకు ఈ రోజు ఓ షాక్ లా అనిపించింది.ఎందుకంటే నా తల్లిదండ్రులు చూసిన సంబంధం వాళ్ళు నన్ను చూడటానికి వస్తున్నారు.పెళ్ళికొడుకు,అతని తల్లి దండులు ఈ రోజు ఏ నిమిషాన్నైనా రావచ్చును.మా అమ్మ తో వరుణ్ గురించి చెప్పే ధైర్యం నాకు లేదు.నా తల్లిదండ్రులతో ఉన్నదాన్ని చెప్పలేకపోయాను.దాని పర్యవసానాలు అనుభవించాల్సిందే ..!అనుభవిస్తున్నాను.
ఇది చాలాదన్నట్లు ఇదే సమయం లో యామిని ని కలవడానికి వరుణ్ వెళ్ళడమేమిటి..!?నాతో కనీసం సరిగా జవాబు చెప్పే మూడ్ లో కూడా లేడు.పెళ్ళికొడుకు వస్తున్నా ,ఆ సంగతి ని కూడా పెద్దగా పట్టించుకోవడం లేదు.వరసగా మూడు సార్లు ఇలా జరగడమేమిటి నాకు..?నా ప్రేమ సక్సెస్ రేటు జీరో శాతమే...విచారించదగ్గ విషయమే..!
నా ప్రేమ ని వరుణ్ పట్టించుకోకపోవడం ఏమిటి..?యామిని వెంట బడటమేమిటి..?నా జీవితం ఇలా కావడం ఏమిటి..?
ఆలోచిస్తూ ఉండగానే డోర్ బెల్ మోగింది.నా చికాకు ని పెళ్ళివాళ్ళ మీద చూపించకుండా మర్యాద గానే సంబంధాన్ని తిరస్కరించాలనే ఆలోచనకొచ్చాను.వరుణ్ నా కోసం వెనక్కి రావడానికి దారి తర్వాత యోచించాలి.ఏమో..అది ప్రేమ నా..లేక ఆబ్సెషనా ..?అతడిని వదిలే పనే లేదు.పరిస్థితులు ఎలా ఉన్నా నా వంతు ప్రయత్నం చేయకుండా వదిలేది లేదు.
"రండి..రండి.."అంటూ మా అమ్మ పెళ్ళి కొడుకు వాళ్ళని ఆహ్వానించింది.వాళ్ళు లోనికి వచ్చి కూర్చున్నారు.మా నాన్న కూడా వాళ్ళ తో హాల్ లో కూర్చున్నాడు.
""ఎలా ఉన్నారు" పెళ్ళి కొడుకు వాళ్ళ తండ్రి మా కుటుంబాన్ని పరామర్శ చేశాడు.మేము అంతా కూర్చున్నాము.
" మేము అంతా బాగున్నాం సార్..మా ఇల్లు సులభంగా నే దొరికిందిగా " మా నాన్న వాళ్ళని అడిగాడు.
"మరీ అంత ఈజీ గా కాదు గానీ..ఎలాగో దొరకబుచ్చుకున్నాము" పెళ్ళి కొడుకు తండ్రి నవ్వుతూ చెప్పాడు.
పెళ్ళికొడుకు ని చూస్తే అమాయకుని లా గుళ్ళో పూజారి గా ఉండవలసిన వ్యక్తి లా అనిపించాడు.మనిషి పరవాలేదు.తల వెంట్రుకల్ని పక్కకని దువ్వుకున్నాడు.కళ్ళద్దాల పవర్ బాగా నే ఉన్నట్లుంది.బాగా చదివే మనిషి లా తోచాడు.
"సంతోషం..ఈమె మా అమ్మాయి ప్రియ" అంటూ మా నాన్న అతనికి పరిచయం చేశాడు.
"హలో.." నేనే అన్నాను ఆ ముగ్గురి తో..!వాళ్ళు తేరిపార నా వైపు చూశారు.
"నా పేరు కృష్ణ.ప్లెజర్ టు మీట్ యూ..!" పెళ్ళికొడుకు నవ్వుతూ చెప్పాడు.
"నా పేరు ప్రియ" నవ్వుతూ చెప్పాను.
"కాఫీ గాని టీ గాని తీసుకొస్తాను మరి" మా అమ్మ అన్నది.
"నేను ఏదీ తాగనమ్మా..!మా అబ్బాయి,నా భార్య మాత్రం టీ తాగుతారు ..వాళ్ళకి రెండు కప్ లు మాత్రం తెస్తే చాలు" పెళ్ళికొడుకు తండ్రి అన్నాడు.
"సరేనండి" అని మా అమ్మ కిచెన్ లోకి వెళ్ళింది.
"ప్రియ కి ఎంతమంది తోబుట్టువులు?" పెళ్ళికొడుకు తండ్రి అడిగాడు.
"ప్రియ కి ఒక అక్క.ఆ అమ్మాయి పెళ్ళయి సింగపూర్ లో ఉంటున్నది.ప్రియ పెళ్ళి లో ఆమె ని చూడవచ్చు.."మా నాన్న చెప్పాడు .పాపం ఆయనకి మాత్రం ఏం తెలుసు..నా పెళ్ళి అయితే వరుణ్ తో నేనని..!
"నాకు ఇంకో అబ్బాయి ఉన్నాడు.వాడు చిన్నవాడు..లా చేస్తున్నాడు ప్రస్తుతం" పెళ్ళికొడుకు తండ్రి అన్నాడు.
"అంటే కృష్ణ చార్టెడ్ అకౌంటెంట్ ..అంతే గదా" మా నాన్న అన్నాడు.
"అవును అంకుల్ ..నా పని లో నేను ఎంతో ఆనందిస్తాను" కృష్ణ సమాధానమిచ్చాడు.
"మీలా వృత్తిని ప్రేమించేవారంటే నాకు చాలా ఇష్టం" మా నాన్న కితాబిచ్చాడు.
"మీ జాబ్ అంటే మీకు ఇష్టమేనా "పెళ్ళికొడుకు అడిగాడు నన్ను.
"ఫర్వాలేదు.సమస్యలు ఏమీ లేవు" చెప్పాను.
"నైట్ షిఫ్ట్ లు ఉంటాయా" ఆ తండ్రి అడిగాడు.
"ఉంటాయి అంకుల్" అన్నాను.
"రెండు షిఫ్ట్ ల లో నీకు ఏది ఇష్టం" పెళ్ళికొడుకు ప్రశ్నించాడు.
" ఎనిమిది గంటలు నిద్ర ఉంటే చాలు.ఏ షిఫ్ట్ అయినా ఒకటే" నా సమాధానం అది.
"అలాని కాదు.రెండిటిలో ఏ షిఫ్ట్ ని ప్రిఫర్ చేస్తారు" తను అడిగాడు.
"పగలు షిఫ్ట్ నే ప్రిఫర్ చేస్తా" చెప్పాను.
మా అమ్మ టీ లు తెచ్చి ఇచ్చింది.నేను తప్ప మిగతా అంతా మాటల్లో మునిగిఉన్నారు.వరుణ్ గూర్చి ఆలోచిస్తూ నే టీ ని తాగాను.అక్కడ యామిని తో వరుణ్..ఇక్కడ యేమో ఈ బోరింగ్ మనిషి ఇంకా కుటుంబం తో నేను..!
నా లోపల అసూయ బుసలు కొట్టింది.యామిని కంటే నేనే వరుణ్ కి తగినదాన్ని.నా నుంచి తన్నుకు పోయిది ..ఎంత ఇది ఆ యామిని కి..?ఆలోచిస్తున్నకొద్దీ నిరాశ కమ్ముకొస్తున్నది.వరుణ్ తో మాట్లాడాలని అనిపించింది.అతని ఫీలింగ్స్ ఏమిటో తెలుసుకోవడానికి..!
"మీరు పెద్ద గా మాట్లాడరా ..ఏమిటి?" పెళ్ళి కొడుకు ప్రశ్నించాడు.
"అదేమీ లేదు" ఏదో కవర్ చేశాను.
"మీరు వర్రీ గాకండి..మా అమ్మాయి మాట్లాడటం మొదలుపెడితే ఆపడం కష్టం..కొద్ది గా సిగ్గు అనేది ఉంటుంది గా ..అదీ విషయం" మా నాన్న చెప్పుకుపోతున్నాడు.
" అంకుల్..మీకు అభ్యంతరం లేకపోతే మీ అమ్మాయి తో ఓ పది నిమిషాలు మాటాడవచ్చా ..?" పెళ్ళికొడుకు అడిగాడు.
"అబ్బే నాకేం అబ్జక్షన్ లేదు..ప్రియ నీకూ" మా నాన్న అడిగాడు నన్ను.
" లేదు నాన్న" అన్నాను.ఉన్నది ఉన్నట్లు చెప్పడానికి ఇది ఒక మంచి చాన్స్ లే అనిపించింది నాకు.
నేను,అతను ఒక రూం లోకి వెళ్ళాము.ఓ మంచం మీద కూర్చున్నాము.
"సరే..ఎలాంటి సంకోచం లేకుండా మాటాడుకుందాము" అన్నాడతను..! (సశేషం)
No comments:
Post a Comment